Σαββίδης Παναγιώτης
Η κάτω εικόνα είναι χαρακτηριστική για την φρίκη που επικρατεί στην Συρία, σε περιοχές όπως το Χαλέπι. Ένας ακήρυχτος, άνομος, πόλεμος, που δρομολόγησαν οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της Ε.Ε., με στόχο την ανατροπή του Άσαντ και το κομμάτιασμα της χώρας, για να...
διευκολυνθεί από τους ιμπεριαλιστές, για τα μονοπώλια που εκπροσωπούν, ο έλεγχος ενεργειακών πηγών, κοιτασμάτων και οι δρόμοι μεταφοράς τους.
Η όξυνση των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, με της φρικαλεότητες τους, κάνουν τους λαούς πρόσφυγες και μετανάστες. Οι πρόσφυγες και μετανάστες είναι θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και της πιο στυγνής καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, για αυτό φεύγουν από της εστίες τους, από της χώρες τους. Κανείς δεν θέλει να γίνει πρόσφυγας η μετανάστης.
Δεν έρχονται οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, για να εξισλαμίσουν την Ελλάδα, την Ευρώπη, να προσεταιρίσουν σε εμάς, τα ήθη τους, τα έθιμα τους, τον πολιτισμό τους, την θρησκεία τους.
Φθηνή προπαγάνδα των ναζί της << χρυσής αυγής>> και πάσης φύσεως φασιστικών οργανώσεων, που βολεύει την συγκυβέρνηση ( ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ), γενικότερα το σύστημα, στην κατεύθυνση του αποπροσανατολισμού και της λαϊκής παραπλάνησης.
Αξιοποιούν τα υπαρκτά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί, με τον εγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών. Για να ρίξουν στον λαό, το ρατσιστικό τους δηλητήριο, της ξενοφοβικές και μισαλλόδοξες θέσεις τους, που είναι αντιδραστικές, αποκρουστικές, αντιλαϊκές. Για να αθωώσουν τους πραγματικούς υπαίτιους, που είναι οι ιμπεριαλιστές, τα μονοπώλια, οι καπιταλιστές. Με της ευθύνες για την χώρα μας, να βαραίνει την συγκυβέρνηση ( ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ), που έχει εγκλωβίσει εδώ τους πρόσφυγες και μετανάστες, σε όλη την επικράτεια και τους έχει αφήσει εντελώς στην τύχη τους, με διάφορες ύποπτες ΜΚΟ να αλωνίζουν, στο πλαίσιο των συμφωνιών της, με την Ε.Ε.
Ο λαός δεν πρέπει να παρασέρνεται, από άναρθρες, κραυγές, υστερίας, που κάποιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν τεχνίτη ένταση , για να προωθήσουν της ρατσιστικές, μισαλλόδοξες, ξενοφοβικές απόψεις τους.
Η ιστορία του Ελληνικού λάου, δεν ταυτίζεται με της μειοψηφίες κάποιων γονέων, σε Ωραιόκαστρο, Φιλιππιάδα, Αλεξάνδρεια. Γιατί ο Ελληνικός λαός, τον φασισμό τον πολέμησε με το όπλο στο χέρι και τον νίκησε και όταν πολέμησε της ορδές του Μουσολίνι το 1940 στα βουνά της Αλβανίας και όταν έκανε μαχητική, ένοπλη, αντίσταση, στους Γερμανούς ναζί , στην τριπλή φασιστική κατοχή της χώρας, 1941- 1944.
Ο Ελληνικός λαός πολέμησε την δικτατορία και του Μεταξά, του φασιστικού καθεστώτος της 4ης Αυγούστου και την Αμερικανοκίνητη δικτατορία των συνταγματαρχών. Ο Ελληνικός λαός αντιστάθηκε με σθένος και δεν φοβήθηκε της δολοφονίες, τα βασανιστήρια, τους ξυλοδαρμούς, βιασμούς, της φυλακές και εξορίες.
Στο φασισμό, τον εθνικισμό που δεν είναι πατριωτισμός, τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, να πούμε όχι. Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες, να διεκδικήσουμε από κράτος, Ε.Ε., ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, για το διάστημα που θα μείνουν εδώ, για να συνεχίσουν το ταξίδι τους, σε χώρες της αρεσκείας τους, για να ζήσουν ανθρώπινα, να ευημερήσουν, χωρίς πολέμους και μίση, εθνικισμούς και θρησκευτικούς φανατισμούς.
Παράλληλα να ενταθεί ο αγώνας, ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου, της Ε.Ε., να ενιαιοποιηθεί με τα προηγούμενα, γιατί ίδιος είναι ο εχθρός και κοινός για όλους τους λαούς. Που εξαθλιώνει, φτωχοποιεί, ματώνει τον λαό μας, για να ανακάμψουν τα κέρδη του κεφαλαίου, μέσα από την υπόσκαψη των εργατικών, λαϊκών, κοινωνικών, ασφαλιστικών, μισθολογικών, συνταξιοδοτικών, δικαιωμάτων.
Αυτός είναι ο αγώνας που πρέπει να κάνουμε, που συνδυάζει εύστοχα τον πατριωτισμό, με το ταξικό στοιχείο ,για να απαλλαγούμε από τα δεσμά και της δυνάμεις, της καπιταλιστικής σκλαβιάς, της ταξικής εκμετάλλευσης και των πολέμων.
Για την λαϊκή ευημερία και κοινωνική πρόοδο, που θα έρθει μέσα από ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας – εξουσίας. Αποδεσμευμένη από την Ε.Ε. και κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, με τον λαό στην εξουσία, την εργατική – λαϊκή εξουσία, που θα χει τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια της, κοινωνικοποιώντας τα μονοπώλια, της μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, της επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, αλλάζοντας τον σκοπό της παραγωγής, με κεντρικό – επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό – κοινωνικό έλεγχο. Αυτός είναι ο δρόμος του λαού , ο μόνος ρεαλιστικός για την ευημερία και πρόοδο του, για την κοινωνική εξέλιξη.
Σαββίδης Παναγιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου