ΚΑΤΕΡΙΝΗ: Για τη δική μας …Σοφία

Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που είδα μπαίνοντας πριν από 20 περίπου χρόνια στα γραφεία της...
εφημερίδας.... εκεί στην οδό Σκρά με τη μεγάλη ταμπέλα "ΤΟΠΙΚΗ ΤΗΣ ΠΙΕΡΙΑΣ". Χαμογελαστή, προσηλωμένη και σοβαρή στη δουλειά της.


Μου έδειξε τους χώρους της εφημερίδας, το γραφείο μου, τον τρόπο που θα έπρεπε να συνεργαστώ με την υπόλοιπη ομάδα.
Οι ώρες της δουλειάς ατέλειωτες. Η εφημερίδα τότε εβδομαδιαία μεν αλλά με πολλές απαιτήσεις. Εκείνη ο,τι ώρα και να πήγαινα στο γραφείο ήταν πάντα εκεί. Μιλούσε στο τηλέφωνο, δακτυλογραφούσε, συνεννοούνταν με φωτογράφους.
Η Σοφία.
Ένα κορίτσι που αγαπούσε την εφημερίδα, ήθελε να καλύπτει ακόμη και ρεπορτάζ, έτρεχε από τη μια γωνιά της Πιερίας στην άλλη με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι και το κασετοφωνάκι.
Νομίζω ότι ήταν το μεράκι της. Το αγαπούσε πολύ. Τόσο που τα πρώτα χρόνια της συνεργασίας μας, είχαμε και τις κοντρίτσες μας για το ποια από τις δυο θα κάλυπτε δύσκολα ρεπορτάζ.
Δύσκολα ρεπορτάζ ήταν τα πολιτικά. Εγώ πολύ μικρή και άπειρη, εκείνη πιο πολλά χρόνια μέσα στο σύστημα. Αγαπούσε το ΠΑΣΟΚ από τότε. Και φυσικά τα ρεπορτάζ του ΠΑΣΟΚ τα κάλυπτε και με το παραπάνω.
Λίγα χρόνια αργότερα οι δρόμοι χώρισαν, γιατί η Σοφία αποχώρησε από την εφημερίδα και έγινε τεχνική γραμματέας στη Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Πιερίας.
Εκεί όπου έμεινε όλα αυτά τα χρόνια μέχρι και σήμερα που συγκλονισμένοι φίλοι και γνωστοί πληροφορήθηκαν το θλιβερό άγγελμα του θανάτου της.
Συνεργάστηκε με όλους τους Γραμματείς του ΠΑΣΟΚ, ανέπτυξε ιδιαίτερα καλή σχέση με τον τότε Γραμματέα Γρηγόρη Παπαχρήστο, με τον Βαγγέλη Λαγδάρη, με τον Γιάννη Μαλτζάρη, με όσους υπηρέτησαν το ΠΑΣΟΚ από τη θέση του γραμματέα.
Συνεργάστηκε όμως κυρίως με τα παιδιά των εφημερίδων. Η πρώτη της σκέψη όταν καλύπταμε επισκέψεις υπουργών, κλιμακίων κ.λ.π. ήταν να μην ταλαιπωρηθούμε, να μην μας καθυστερήσουν.
Ακόμη και τώρα. Στην τελευταία συνεστίαση του ΠΑΣΟΚ που πήγαμε με συναδέλφους, ήταν η πρώτη που έτρεξε στο τραπέζι των δημοσιογράφων για να διαπιστώσει αν ήμασταν εντάξει.
Έφυγες πολύ νωρίς Σοφία. Θα μας λείψει το χαμόγελό σου. Ας έχουν δύναμη τα τρία πολύ-αγαπημένα σου παιδάκια, που σε έχασαν τόσο πρόωρα.

Καλό ταξίδι!
Γράφει η Κατερίνα Τσαλού