Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση ξεκίνησε στο σχολείο μας από την πρώτη εβδομάδα της εφαρμογής της.
Μετά την εισαγωγική επιμόρφωση από το υπουργείο για τη σύγχρονη τηλεκπαίδευση, οργανώθηκε το πρόγραμμα για τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα της Γ΄ λυκείου.
Στη συνέχεια τα μαθήματα απλώθηκαν σε όλες τις τάξεις του λυκείου. Η ανταπόκριση των μαθητών στην αρχή καθολική, φθίνουσα στη συνέχεια (βλέπετε αρκετά φροντιστήρια έβαλαν πρωινά εξ αποστάσεως μαθήματα!), σταθερή όμως.
Παράλληλα στήνεται και η ασύγχρονη, με τη δημιουργία ψηφιακών τάξεων στο e-class. Ελάχιστοι εκπαιδευτικοί γνώριζαν την πλατφόρμα, όλοι όμως ξεκίνησαν να τη δουλεύουν, προσπαθώντας να ξεπεράσουν τα συχνά προβλήματα σύνδεσης, τον μεγάλο φόρτο της πλατφόρμας, την άγνοια λόγω απουσίας οποιασδήποτε επιμόρφωσης, την ανεπάρκεια του εξοπλισμού. Κι όμως όλοι ξεκίνησαν. Εκπαιδευτικοί που του χρόνου ίσως να έχουν συνταξιοδοτηθεί έστησαν τάξη. Εκπαιδευτικοί που ποτέ δεν χρησιμοποίησαν τις ΤΠΕ στην τάξη ανάρτησαν εργασίες. Συνεδριάσεις μέσω webex, ομάδες στα κοινωνικά δίκτυα για συνεννόηση, εκπαιδευτικοί με περισσότερες γνώσεις που λειτουργούν ως μέντορες, ενδοσχολική επιμόρφωση κι ανατροφοδότηση∙ όλα επιστρατεύτηκαν για να υλοποιηθεί η πολλά υποσχόμενη τηλεκπαίδευση.
Κι όλα αυτά πάντα με τον νου στους μαθητές μας!
Στους μαθητές μας, που παρόλο που θεωρούνται ψηφιακοί ιθαγενείς, δεν είναι αυτονόητο ότι γνωρίζουν τα πάντα.
Που δεν είναι αυτονόητο ότι είναι εξοικειωμένοι να επικοινωνούν με μέιλ.
Που δεν είναι αυτονόητο ότι γνωρίζουν να κάνουν εγγραφή στο σχολικό δίκτυο, εγγραφή στα μαθήματα στο e-class, ανέβασμα εργασιών, επικοινωνία με τους εκπαιδευτικούς.
Στους μαθητές που δεν είναι αυτονόητο ότι διαθέτουν όλοι υπολογιστή, γρήγορη σύνδεση στο διαδίκτυο, εκτυπωτή ή κάμερα.
Στους μαθητές που πιθανόν να μην διαθέτουν ούτε σταθερή τηλεφωνική γραμμή.
Στους μαθητές που δεν έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν τίποτα από τα παραπάνω.
Στους μαθητές που σε συνθήκες εγκλεισμού συνθλίβουν την ενεργητικότητά τους, πιέζονται ψυχολογικά, νοσταλγούν τους φίλους τους, αγχώνονται για την εξέλιξη της κατάτασης.
Ακόμα και στους μαθητές που απαξιώνουν την τηλεκπαίδευση.
Σε όλους αυτούς τους μαθητές εμείς δηλώνουμε τον σεβασμό και την αμέριστη στήριξή μας.
Θέλουμε να γνωρίζουν ότι όλες οι προσπάθειές μας έχουν πρώτο και τελευταίο στόχο αυτούς.
Ξέρουμε πολύ καλά ότι καμία τηλεκπαίδευση δεν θα υποκαταστήσει το μάθημα στην τάξη. Αναγνωρίζουμε όμως ότι οι συνθήκες είναι πρωτόγνωρες και θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια να σταθούμε δίπλα τους. Χωρίς να περιμένουμε κανένα αντάλλαγμα, κανένα ευχαριστώ. Είμαστε κοντά τους γιατί είμαστε δάσκαλοι κι είναι οι μαθητές μας.
Όλοι οι εκπαιδευτικοί του σχολείου μας στηρίζουν αυτή την προσπάθεια. Αυτοί και οι μαθητές είναι η ψυχή κάθε σχολείου. Κι αυτή την ψυχή θα προσπαθήσουμε να κρατήσουμε ζωντανή, έστω και εξ αποστάσεως, όσα πυρά κι αν δεχόμαστε.
Η διευθύντρια
Ειρήνη Παξιμαδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου