Έτσι τα γουρουνάκια της ιστορίας μας μεγάλωσαν ανέμελα, πλατσουρίζοντας μέσα στις λάσπες. Κάποτε ένα από αυτά, μπήκε κατά λάθος στο πλυντήριο και πλύθηκε. Η λάσπη ήταν τόσο πολλή, που το πλυντήριο βούλωσε και το γουρουνάκι παραλίγο να πνιγεί από την ίδια του τη λάσπη. Ωστόσο στη συνέχεια δεν έβαλε μυαλό και κυλίστηκε πάλι στις λάσπες. Άλλωστε αυτό είναι το φυσικό περιβάλλον για ένα καθώς πρέπει γουρουνάκι.
Πέρασε ο καιρός και τα γουρουνάκια μεγάλωσαν. Έγιναν γουρούνια κανονικά. Οι καθημερινές τους ασχολίες δεν εμφάνιζαν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Φαΐ, χέσιμο και στη συνέχεια μπάνιο στα ίδια τους τα σκατά (μετά συγχωρήσεως). Που και που, αν έβρισκαν καμιά πρόθυμη γουρούνα, που δεν τους σιχαινόταν πολύ, ζευγάρωναν μαζί της, έτσι για να δικαιολογούν την παρουσία τους στη φάρμα. Άλλωστε ο farmer δεν το είχε και πολύ να τους στείλει στο σφαγείο.
Ξέχασα να σου πω ότι κατανάλωναν μεγάλη ποσότητα τροφής. Είναι γνωστό ότι τα γουρούνια είναι παμφάγα. Τρώνε τα πάντα, ακόμα και ψοφίμια ή σκουπίδια. Έτσι τα γουρούνια της ιστορίας μας έτρωγαν τα πάντα συσσωρεύοντας μεγάλη ποσότητα λίπους, αφήνοντας κάποια από τα υπόλοιπα ζώα της φάρμας να λιμοκτονούν. Αν κάποιο ζώο αμφισβητούσε την κυριαρχία τους ή διεκδικούσε μεγαλύτερο μερίδιο τροφής, κινδύνευε να το φάνε ζωντανό. Ήταν η λεγόμενη συντεχνία των γουρουνιών.
Όπως είναι φυσικό τα υπόλοιπα ζώα δυσανασχετούσαν. Ο φόβος όμως κυριαρχούσε κι έτσι κατέπνιγαν τη δυσαρέσκειά τους και υπέμεναν καρτερικά, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή στο μέλλον με κάποιο μαγικό (magic) τρόπο θα άλλαζαν τα πράγματα. Αρχηγός των γουρουνιών ήταν ο Αρχιγουρούνης, το πιο χαζό και συνάμα πιο ισχυρό από τα γουρούνια. Ο Αρχιγουρούνης αντλούσε τη δύναμή του κυρίως από την ικανότητα, που είχε να γλύφει το αφεντικό. Γυρνούσε συνεχώς γύρω γύρω και εξασφάλιζε την τάξη και την ασφάλεια στο ποίμνιο τρομοκρατώντας με τη βοήθεια της συντεχνίας τα άλλα ζώα. Έτσι είχε κατορθώσει να σώσει την παρέα του από το σφαγείο. Όλα τα υπόλοιπα γουρούνια αναγνώριζαν την αρχηγία του. Θα λέγαμε ότι έπιναν νερό στο όνομά του, αφού για αυτά ήταν ένας μικρός Θεός, που τους εξασφάλιζε την ίδια τους τη ύπαρξη.
Με το πέρασμα των χρόνων όλοι είχαν συνηθίσει στην κατάσταση αυτή και τους φαινόταν πλέον φυσιολογική. Όποιο ζώο ήθελε κάποια εξυπηρέτηση, απευθυνόταν σε κάποιο από τα γουρούνια κι αυτό με τη σειρά του στον Αρχιγουρούνη, που φρόντιζε για να γίνει το ρουσφετάκι. Μάλιστα ήταν τόσο μεγάλη η ικανότητά του Αρχιγουρούνη, που τα κατάφερνε ακόμα κι όταν άλλαζε η διοίκηση της φάρμας. Ο νέος ιδιοκτήτης βασιζόταν στη συντεχνία των γουρουνιών για να διατηρεί την τάξη στη φάρμα, δίνοντας για αντάλλαγμα ότι του ζητούσαν.
Κάποια στιγμή, όπως είναι φυσικό, τα γουρούνια καβάλησαν το καλάμι. Πίστεψαν, και όχι άδικα, ότι μπορούσαν να καταφέρουν περισσότερα πράγματα, πάντα προς όφελός τους. Αποφάσισαν να εμπλακούν στη διοίκηση και να προωθηθούν σε θέσεις κλειδιά. Τώρα βέβαια θα μου πεις τι δουλειά έχουν τα γουρούνια έξω από τη φάρμα. Μην ξεχνάς όμως ότι πρόκειται για παραμύθι και στα παραμύθια όλα γίνονται.
Έτσι λοιπόν τα γουρούνια διασκορπίστηκαν με σκοπό να κυριαρχήσουν. Μερικά μάλιστα μεταμφιέστηκαν, έτσι ώστε να μη μοιάζουν με γουρούνια, αλλά με ανθρώπους. Ωστόσο όμως επειδή διατήρησαν τις κακές συνήθειες, που είχαν ως γουρούνια, αν κάποιος είναι προσεκτικός, μπορεί σχετικά εύκολα να τα διακρίνει από τους κανονικούς ανθρώπους. Για να σε βοηθήσω, θα σου δώσω μερικά στοιχεία, για να μπορείς κι εσύ να τ’ αναγνωρίσεις.
Πρώτα απ’ όλα κανένα γουρούνι δεν διακρίνεται για την εργατικότητά του. Πρόκειται για πρωταθλητές της λούφας και στην τεμπελιά συναγωνίζονται μόνο μεταξύ τους. Τα διαλείμματα εν ώρας εργασίας είναι πολλά και η διάρκειά τους ξεπερνά τον πραγματικό χρόνο εργασίας. Αλλά και όταν υποτίθεται ότι δουλεύουν, μάλλον σε δουλεύουν. Μπροστά στον υπολογιστή, αν δεν παίζουν πασιέντζα, θα είναι στο facebook ή θα σερφάρουν ψάχνοντας για καμιά ιντερνετική αγορά.
Τα γουρούνια είναι πρωταθλητές και στις άδειες. Κανονικές, αναρρωτικές, γραμμένες ή από τη σημαία, τα πάντα προκειμένου να εκμεταλλευτούν όλες τις δυνατότητες, που τους προσφέρει το σύστημα που τα ίδια δημιούργησαν.
Αγαπούν επίσης την εξουσία. Συνεργάζονται μεταξύ τους, ώστε πάντα Διευθυντής ή Πρόεδρος να είναι ένας δικός τους.
Κανένα γουρούνι δεν ξεχνά από πού ξεκίνησε. Τους αρέσει να κυλιούνται στη λάσπη και να λερώνουν με αυτή όποιον τους πάει κόντρα. Για το σκοπό αυτό μάλιστα μεταχειρίζονται όλα τα μέσα. Συνήθως, αυτό που θέλουν, το καταφέρνουν, αφού οι περισσότεροι κανονικοί άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την αλήθεια από το ψέμα, αλλά ούτε και μπαίνουν στον κόπο να το ψάξουν.
Στα γουρούνια αρέσει το φαΐ και το ποτό. Λέγεται μάλιστα ότι δεν έχουν μέτρο. Ειδικά όταν είναι και τζάμπα. Άλλωστε μην ξεχνάς. Στη προηγούμενη ζωή τους έτρωγαν ακόμα και σκουπίδια.
Πρόσεξε τώρα και αυτό. Επειδή διακυβεύονται πολλά, τα γουρούνια δεν πρέπει ποτέ να χάσουν την κουτάλα. Υπάρχει λοιπόν μια ομάδα γουρουνιών, που παρακολουθούν όλη τη ημέρα το Internet. Ψάχνουν στο facebook στα διάφορα blogs, αλλά και αλλού, προκειμένου να ανακαλύψουν δημοσιεύματα, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν προκειμένου να προσφύγουν δικαστικά και να αποσπάσουν από τους αντιπάλους τους χρηματικά ποσά ή στην πιο απλή περίπτωση, να τους κάνουν να το βουλώσουν.
Όσο και αν σου κάνει εντύπωση, όταν αποκαλύπτονται οι πομπές τους, αντί να κρύβονται σε σκοτεινά λαγούμια μέχρι να ξεχαστεί η υπόθεσή τους, βγαίνουν στο φως και επιτίθενται με λύσσα, με τη σιγουριά ότι κανείς δεν μπορεί ή δεν τολμά να τους πειράξει!
Λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα. Για να το αποκτήσουν σκαρφίζονται χίλιους τρόπους, μερικοί από τους οποίους φέρουν το μανδύα της νομιμότητας. Συμμετέχουν σε συλλόγους, σωματεία, Μ.Κ.Ο. και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Συμμετέχουν σε κάθε είδους εκλογές, βουλευτικές, δημοτικές, περιφερειακές, συνδικαλιστικές κ.λ.π., όπου συνήθως εκλέγονται με μεγάλη ευκολία και χωρίς μεγάλη προσπάθεια, αφού όλη η συντεχνία δουλεύει για το σκοπό αυτό.
Θα τα συναντήσεις σε δημόσια έργα ή εκεί, που παραχωρούνται ή καταπατούνται δημόσιες ή δημοτικές εκτάσεις. Και όλα αυτά με σκοπό τα πιο παχιά γουρούνια ν’ αυξήσουν ακόμα περισσότερο το λίπος τους, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι όλοι οι υπόλοιποι θα λιμοκτονήσουν.
Μερικές από τις πιο κερδοφόρες δραστηριότητές τους έχουν το μανδύα της φιλανθρωπίας ή της αλληλεγγύης. Ποιος είπε ότι από τον (ανθρώπινο) πόνο δεν μπορείς να βγάλεις κέρδος; Καρκινοπαθείς, άστεγοι, άνεργοι, ναρκομανείς ή ακόμα πρόσφυγες και μετανάστες χρειάζονται ένα σωρό πράγματα, που τα «καλά» γουρούνια μπορούν να τους τα προσφέρουν, παίρνοντας κρατικές ή ευρωπαϊκές ενισχύσεις ή απλά τον οβολό του φιλεύσπλαχνου πλην όμως ανόητου πολίτη. Εννοείται ότι, με το μεγαλύτερο μέρος αυτών των ποσών ταΐζουν κυρίως τους προσωπικούς τους λογαριασμούς.
Είμαι σίγουρος ότι, τώρα που τα διάβασες όλα αυτά, μπορείς και συ να προσθέσεις μερικές ακόμα σελίδες με τα χαρακτηριστικά των γουρουνιών, που γνωρίζεις. Ωστόσο όμως το παραμύθι είναι δικό μου και το σταματάω όπου θέλω, πριν μεγαλώσει η μύτη μου. Αν θέλεις, μπορείς και συ να γράψεις το δικό σου παραμύθι.
Γιώργος Κρίστιαν Άντερσεν Βαρδακώστας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου