ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ!!!ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ!!!

ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΦΟΒΟΥ, ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ,
ΟΧΙΜΟΝΟΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΣΤΙΓΜΑΤΙΖΕΙ

 ΚΑΙΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΑΚΙΝΗΣΙΑ” (F.FUREDI).

Το θεμελιώδες πρόβλημα της Ελλάδας είναι πλέον το χρέος – τόσο το δημόσιο, όσοκαι το ιδιωτικό που το 2010 δεν υπήρχε. Ορισμένοι ισχυρίζονται πως είναι τοέλλειμμα, απλά και μόνο επειδή δεν γνωρίζουν πως το έλλειμμα είναι αυτό πουτελικά αυξάνει το χρέος. Ως εκ τούτου, το έλλειμμα είναι σημαντικό για τημελλοντική εξέλιξη του χρέους, αλλά όχι για το υφιστάμενο – πόσο μάλλονόταν είναι ήδη τεράστιο, οπότε μη βιώσιμο.
Άλλοι θεωρούν πως το θεμελιώδες πρόβλημα είναι η ανάπτυξη, η αύξηση δηλαδήτου ΑΕΠ, επειδή δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν το χρέος σε απόλυτα νούμερα, αλλά τοποσοστό του ως προς το ΑΕΠ – οπότε, εάν το χρέος αυξάνεται λιγότερο από τοΑΕΠ, τότε το ποσοστό μειώνεται. Πρόκειται όμως επίσης για τη μελλοντικήεξέλιξη του χρέους και όχι για το υφιστάμενο – ενώ η ανάπτυξη εξαρτάται απόσυγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Ειδικότερα, η ανάπτυξη προϋποθέτει είτε δημόσιες, είτε ιδιωτικές επενδύσεις. Όταντο δημόσιο είναι όμως υπερχρεωμένο, δεν έχει προφανώς τη δυνατότηταούτε να δανειστεί, ούτε να επενδύσει. Όσον αφορά τις ιδιωτικές επενδύσεις,κανένας δεν είναι διατεθειμένος να τοποθετήσει τα χρήματα του σε μίαυπερχρεωμένη χώρα – με εξαίρεση τους κερδοσκόπους με βραχυπρόθεσμουςχειραγωγημένους στόχους.


 Οι ιδιωτικές επενδύσεις προϋποθέτουν επίσης αύξηση της ζήτησης, αφού μόνο τότεέχουν νόημα – κάτι που είναι επίσης αδύνατο, όταν ο ιδιωτικός τομέας είναιυπερχρεωμένος, ενώ τα εισοδήματα του μειώνονται διαρκώς είτε επειδή«κουρεύονται» οι μισθοί και οι συντάξεις, είτε επειδή αυξάνονται οι φόροι.Τέλος, οι επενδύσεις έχουν άμεση σχέση με τις αποταμιεύσεις – οι οποίες επίσηςμειώνονται διαχρονικά, ως αποτέλεσμα των ίδιων παραγόντων.
Συμπερασματικά λοιπόν, το θεμελιώδες πρόβλημα της Ελλάδας είναι τουφιστάμενο χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό – γεγονός που σημαίνει ότι, εάν δενβρεθεί εδώ μία λύση, η οποία δεν είναι άλλη από την ονομαστική διαγραφή μεγάλουμέρους του, τότε δεν υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα.
Δυστυχώς δεν υπάρχει μέλλον, παρά το ότι έχει απογυμνωθείεντελώς, παραδίδοντας όλα τα περιουσιακά στοιχεία της στους δανειστές της– μαζί με την εθνική της κυριαρχία, ευρισκόμενη πλέον σε καθεστώς υποτέλειας.Μέσω του υπερχρεωμένου ιδιωτικού της τομέα δε, σε συνδυασμό με τη μείωση τωνεισοδημάτων, καθώς επίσης με την υπερβολική αύξηση των φόρων, η ιδιωτικήπεριουσία θα μεταφερθεί στο κράτος και από αυτό στους δανειστές.

Αντίθετα τώρα με τους Έλληνες οι δανειστές, οι οποίοι έχουν πλέον υπό τηνκατοχή τους την Ελλάδα, ενδιαφέρονται για το μελλοντικό χρέος – το οποίοθέλουν πρώτα να σταθεροποιηθεί σε κάποιο ύψος και στη συνέχεια να αρχίσει ναμειώνεται για να μη χρειαστεί να μας δανείσουν περισσότερα ή να διαγράψουνμέρος των απαιτήσεων τους.
Τοποθετούν λοιπόν στόχους για το πρωτογενές πλεόνασμα ως προς το ΑΕΠ, για τοεπιτόκιο και για το ρυθμό ανάπτυξης – για τους συντελεστές δηλαδή πουκαθορίζουν τη μελλοντική εξέλιξη του χρέους. Ειδικά όσον αφορά τοπρωτογενές πλεόνασμα, στηρίζουν τις ελπίδες τους στις διαρθρωτικές αλλαγές,μέσω των οποίων η οικονομία μας θα λειτουργούσε αποδοτικότερα καιανταγωνιστικότερα.
Δυστυχώς όμως, δεν λαμβάνουν καθόλου υπ’ όψιν τους πως μία κοινωνία φόβου,όπως είναι πλέον η ελληνική μετά από 6 χρόνια αποτυχημένων μνημονίων, η οποίαέχει επί πλέον προδοθεί από όλες τις κυβερνήσεις της, ειδικά από τηντελευταία, αρνείται να προβεί σε αλλαγές και σε μεταρρυθμίσεις – ενώ φοβάται νααναλάβει κινδύνους, επιχειρηματικούς ειδικά, εμποδίζοντας ταυτόχρονα ακόμη καιαυτούς που θέλουν να το τολμήσουν.
Πόσο μάλλον όταν συνθλίβεται από το βάρος των χρεών της, τα οποία έχουντουλάχιστον δεκαπλασιαστεί σε όρους τιμών της ακίνητης περιουσίας καιεισοδημάτων, σε σχέση με το 2010 – αφού έκτοτε τόσο τα εισοδήματα, όσο και οιτιμές των ακινήτων έχουν καταρρεύσει.
Για να γίνει κατανοητός αυτού του είδους ο δεκαπλασιασμός των χρεών, αρκεί ναθυμηθεί κανείς πως το 2010 το ΔΝΤ είχε εκτιμήσει την ακίνητη περιουσία τουδημοσίου στα 300 δις € – ενώ σήμερα, μαζί με τις τράπεζες και όλες τις άλλεςσυμμετοχές του κράτους σε επιχειρήσεις, υπολογίζεται πολύ κάτω των 50 δις€, όταν η αξία της ακίνητης ιδιωτικής περιουσίας της μεσαίας τάξης έχει μειωθείκατά 600 δις €!
Ως εκ τούτου, εάν δεν λυθεί το πρόβλημα του χρέους, η Ελλάδα θα υποστεί μίαανυπολόγιστη καταστροφή, μοναδική στα ιστορικά χρονικά – γεγονός πουσημαίνει ότι, ακόμη και αν είναι θετικές οι αποφάσεις του σημερινού Euro Group γιατην αξιολόγηση, για το νέο δανεισμό ή για την επιμήκυνση της εξυπηρέτησης τωνχρεών, δεν πρόκειται να βοηθήσουν καθόλου.
Η μοναδική λύση λοιπόν παραμένει η στάση πληρωμών η οποία, όσο πιο πολύαργεί, τόσο περισσότερο θα διαβρώνει την κοινωνία – με τελικό αποτέλεσμα ναμετατραπεί η πατρίδα μας σε ένα εντελώς αποτυχημένο κράτος, παρά τηναπίστευτα εξευτελιστική δήλωση υποτέλειας της κυβέρνησης την Κυριακή.

πηγη