Σαββίδης Παναγιώτης
Το λεγόμενο "Ευρωσκεπτικιστικό" κίνημα, που ονομάζουν πολιτικές ομάδες, πολιτικά κόμματα, που αμφισβητούν την Ε.Ε, όχι όμως σαν μια διακρατική ένωση καπιταλιστικών χώρων, συναντάς εκεί, ένα κράμα ετερογενών πολιτικών δυνάμεων, με διαφορετικές αφετηρίες, διαφορετικές πολιτικές διαδρομές.
Συναντάς αστούς εθνικιστές, παραδοσιακούς ακροδεξιούς, φασίστες, ναζιστές, μέχρι αυτοαποκαλούμενες νεοαριστερές δυνάμεις, << αριστερά>> κόμματα, σχήματα, που έχουν για σημαία τους, δήθεν τον αγώνα για << εθνική ανεξαρτησία>> , από διεθνείς τοκογλύφους και συνομοσιολογικά σχέδια, από άνομες δυνάμεις τύπου << Σόρος >>, που θέλουν να επιβουλευτούν την κυριαρχία μας, μέσα από ένα παγκόσμιο σχέδιο συνομωσίας υποταγής και ελέγχου.
Και επειδή σε κάθε άλλη περίπτωση, θα μπορούσες να γελάσεις, να αστειευτείς και να τα χαρακτηρίσεις σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Στην περίοδο όξυνσης των αντιθέσεων και αντιφάσεων του συστήματος, κρίσης του καπιταλισμού, με τα αδιέξοδα να μεγαλώνουν και η διαχείριση του από αστικές πολιτικές δυνάμεις να δυσκολεύει, μάλλον το ζήτημα πρέπει να το δεις κάτω από ένα άλλο πρίσμα.
Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση, που ταρακούνησε σε διαφορετικούς βαθμούς, όλες της καπιταλιστικές χώρες στον κόσμο το 2008, ακόμα δεν έχει ξεπεραστεί και όλοι συνομολογούν, οικονομολόγοι, χρηματιστές, καθηγητές πανεπιστήμιου, στελέχη διεθνών οργανισμών και κέντρων οικονομίας, ότι νέα παγκόσμια συγχρονισμένη οικονομική κρίση, είναι πιθανόν να έχουμε στο άμεσο μέλλον.
Στοιχεία που καταμαρτυρούν της αρνητικές εξελίξεις για την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, είναι η επιβράδυνση της οικονομίας της Ε.Ε., που είναι σε ρυθμούς 0.6%, η επιβράδυνση της σε σημαντικά καπιταλιστικά κέντρα, όπως Ιταλία, Γαλλία, αλλά ακόμα και η οικονομία της Γερμανίας έχει επιβράδυνση με πτώση της βιομηχανικής παραγωγής της. Αλλά και οι οικονομίες της Αμερικής και Κίνας έχουν πτώση στην βιομηχανική παραγωγή τους, με της εισαγωγές και εξαγωγές να βρίσκονται σε σταθερό επίπεδο, χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι δεν προβληματίζονται για το μέλλον.
Και μέσα σε όλο αυτό το οικονομικό περιβάλλον, οξύνονται αντικειμενικά, οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων, πόλων, συμμαχιών, ( ΗΠΑ – Ε.Ε. – ΡΩΣΙΑ – ΚΙΝΑ κ.α.). Για το ποια ιμπεριαλιστική δύναμη, ποιας χώρας, ποιανού μονοπώλιο, θα έχει τον πρώτο λόγο σε ενεργειακά κοιτάσματα, γιατί όποιος εξασφαλίσει μεγαλύτερα μερίδια στην αγορά ενεργειακών πηγών, θα αντισταθμίσει ενδεχόμενες απώλειες από την οικονομική κρίση και θα είναι ο πιο κερδισμένος, από τον αδυσώπητο και αιματηρό ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστών , καπιταλιστών , μονοπωλίων και πιο γρήγορα θα διευρύνει τον κύκλο της αναπαραγωγής κεφαλαίων.
Οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών, δημιουργούν αστάθεια, αναταραχές, πολεμικές συρράξεις, συγκρούσεις, με απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς, που πληρώνουν στο τέλος αυτοί, τα εγκληματικά σχέδια των ιμπεριαλιστών.
Τέτοια επεισόδια παρακολουθούμε εδώ και 6 χρόνια να διαδραματίζονται στην Συρία, πριν στο ΙΡΑΚ, σε Αφγανιστάν και με περιοχές της Βόρειας Αφρικής, μέχρι τον Καύκασο στην Ρωσία, να είναι εύφλεκτη ζώνη, λόγω των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών , με ότι αυτό θα σημάνει για τους λαούς. Πόλεμοι, Θάνατοι, ξεριζωμοί, προσφυγιά, μετανάστευση.
Και στο εσωτερικό της Ε.Ε., οξύνονται οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις των χώρων - μελών, αφού η κάθε καπιταλιστική χώρα της Ένωσης, εκτεθειμένη στην οικονομική κρίση και τον ανταγωνισμό, κοιτάει να θωρακίσει την οικονομία της, για την προάσπιση τμημάτων του κεφαλαίου που υπερασπίζεται, με βάση την στρατηγική της.
Από αυτή την σκοπιά δημιουργούνται φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό της Ε.Ε. και με την επίδραση του νόμου της ανισόμετρης ανάπτυξης, που είναι αντικειμενικός και δρα ανεξάρτητος οικονομικής κρίσης η μη, η Ε.Ε. θα γίνεται όλο και πιο επιθετική απέναντι στους λαούς, με ενιαία στρατηγική, την υπόσκαψη, εργατικών – λαϊκών – κοινωνικών δικαιωμάτων, που εδώ συμφωνούν όλες οι πτέρυγες, των διαφόρων μειγμάτων αστικής διαχείρισης και αστικής πολιτικής.
Το δίκιο του κεφαλαίου, έναντι των λαϊκών συμφερόντων, είναι που ενώνει κοσμοπολίτες του κεφαλαίου, << ευρωσκεπτικιστές >> , σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθερους, νεοφιλελευθέρους, νεόκοπους αριστερούς και πάσης φύσεως θιασώτες, της καπιταλιστικής οργάνωσης της οικονομίας.
Αυτό το κοινό << όραμα >> θέλουν να συγκαλύψουν μπροστά στους λαούς, τους κοινούς σκοπούς, της κοινές έγνοιες, στην βάση της στρατηγικής της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που δεν αμφισβητεί κανείς τους.
Είναι αυτοί όλοι, που ακόμα και σήμερα συγκαλύπτουν, αποσιωπούν, ότι η κρίση, δεν είναι κρίση του συστήματος, κρίση του καπιταλισμού, κρίση υπερσυσώρρευσης κεφαλαίων και υπερπαραγωγής προϊόντων.
Η οικονομική κρίση, είναι σύννομη με της νομοτέλειες της καπιταλιστικής οικονομίας και από αυτήν δεν μπορεί να ξεφύγει. Όποια διαχείριση της, για λογαριασμό του συστήματος, επιφέρει αρνητικές συνέπειες μόνο στους λαούς.
Το κέρδος είναι το μοναδικό κριτήριο ανάπτυξης στον καπιταλισμό και ο μοναδικός σκοπός των καπιταλιστών. Όταν κλονίζονται η μειώνονται τα περιθώρια κερδών τους, τότε υπονομεύονται τα μισθολογικά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, εργασιακά, κοινωνικά , λαϊκά δικαιώματα, γιατί μπαίνουν εμπόδια στην διευρυμένη αναπαραγωγή των καπιταλιστικών κερδών.
Τα κέρδη είναι απλήρωτος χρόνος δουλειάς των εργαζομένων. Αυτοί δουλεύουν και παράγουν τον κοινωνικό πλούτο. Το αποτέλεσμα της παραγωγής, στο σύστημα του καπιταλισμού, το υφαρπάζουν οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής, οι καπιταλιστές και τον κάνουν προσωπικό πλούτο, κεφάλαια, που συνεχίζουν τον διευρυμένο κύκλο της αναπαραγωγής τους.
Αυτό το σάπιο σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης, την οικονομική κρίση και την διαχείριση της προς όφελος του συστήματος, θέλουν να συγκαλύψουν στα μάτια των λαών, παλιοί και νέοι θιασώτες της οικονομίας της αγοράς. << Κοσμοπολίτες του κεφαλαίου >> και οι λεγόμενοι << Ευρωσκεπτικιστές >>.
Το σύστημα θέλουν να σώσουν, τα κέρδη των καπιταλιστών και να του δώσουν μερικές ανάσες ζωής, στραγγαλίζοντας τους λαούς, υποσκάπτοντας τα δικαιώματα τους, της κατακτήσεις τους.
Για αυτό όλοι αυτοί, από την έναρξη της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, από τα τέλη του 2007, μιλούσαν για κρίση του καζινοκαπιταλισμού, κρίση που δημιούργησαν τα Golden Boys, μετέπειτα το έκαναν κρίση χρέους, με της εκδοχές να διαφέρουν από χώρα, σε χώρα. Π.χ. στην Ελλάδα έφταιγαν οι πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι, οι μαϊμούδες συνταξιούχοι, οι ρεμούλες, τα λαμόγια. Φαιδρά, κίβδηλα επιχειρήματα, που κινούν κοινωνικούς αυτοματισμούς, με στόχο την ενοχοποίηση του λαού και την αποτροπή της αντίδρασης ,στα μέτρα φτωχοποίησης και εξαθλίωσης του.
<<Τρώγαμε περισσότερο από ότι παράγαμε>>, <ζούσαμε με δανεικά>> και άλλα τέτοια φαιδρά επιχειρήματα, επιχειρήματα συγκάλυψης και μεταμφίεσης των πραγματικών αιτιών της οικονομικής κρίσης.
Η Ελλάδα και όχι μόνο, αποτελούν το αδύναμο κρίκο σε αυτή την κρίση. Με της συνέπειες να πληρώνει με τον χειρότερο τρόπο ο λαός της, που ούτε ζούσε με δανεικά, ούτε έτρωγε περισσότερο από ότι δούλευε, ούτε λαμόγια και απατεώνες είναι ο Ελληνικός λαός, όπως μερικοί αφήνουν να εννοηθεί, με στόχο να αποσπάσουν την συνένοχη του και την εξαγορά της σιωπής του, στην σφαγή στην οποία διεξάγεται.
Το φρούτο του << Ευρωσκεπτικισμού>> υπηρετεί την παραπάνω στρατηγική και από την σκοπιά, συμβάλλει στην παραπέρα συγκάλυψη του χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης, στον αποπροσανατολισμό και παραπλάνησης των λαών και δεν ξεφεύγει από τα όρια προάσπισης του κεφαλαίου, που ντύνει με τα <<εθνικά>> χρώματα της κάθε χώρας.
Ο << Ευρωσκεπτικισμός >> είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, του <<κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου>>. Και οι δυο υπονομεύουν την λαϊκή ευημερία, την ισότιμη συνεργασία των λαών, με αμοιβαίο όφελος, την λαϊκή αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια μεταξύ των λαών. Ενώ φαίνεται ότι δρουν ανταγωνιστικά, αυτό αποτελεί φύλλο συκής, για να διοχετεύουν κάθε λαϊκή αγανάκτηση από την πολιτική του κεφαλαίου, στην μια η στην άλλη εκδοχή διαχείρισης του. Γιατί και οι δυο, το κεφάλαιο και τα κέρδη των καπιταλιστών υπηρετούν, μέσα από την μακροημέρευση αυτού του συστήματος.
Στρατηγικός στόχος των << Ευρωσκεπτικιστων >> είναι, να υπερασπίσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, με ότι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που αναγορεύουν συγκαλυμμένα σαν << εθνικό >> στόχο, για την <<ανάπτυξη>> και την <<πρόοδο>>.
Οι στόχοι τους είναι ταξικοί, που τους προωθούν καμουφλαρισμένα, αφού τμήματα του κεφαλαίου , τώρα με την οικονομική κρίση, βλέπουν με καλύτερο μάτι την πορεία τους, έξω από διακρατικούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, χωρίς βέβαια να κόβουν τον ομφάλιο λώρο με αυτούς. Βλέπε Αγγλία με το Βrexit, που σίγουρα το κεφάλαιο στην Αγγλία, δεν επέλεξε την έξοδο του από την Ε.Ε., για να καλυτερέψει τους όρους ζωής των εργαζομένων της Αγγλίας, του λαού της και ούτε θα κόψει της σχέσης της με την Ε.Ε. και άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Στους << ευρωσκεπτικιστές >> θα βρεις μαζί, είπαμε και πιο πάνω, φασίστες, ναζί, ακροδεξιούς, αστούς εθνικιστές, με νεοαριστερούς, που πέρα από την κοινή στρατηγική που τους ενώνει και είναι η διαιώνιση του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, τους ενώνει τώρα και η κοινή προπαγάνδα αποπροσανατολισμού.
Αφού αθωώνουν το καπιταλιστικό σύστημα, συγκαλύπτουν τον χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης, της πολιτικές διαχείρισης του, που αξιώνει την σφαγή λαϊκών δικαιωμάτων. Αποπροσανατολίζουν, για να μην επικεντρωθούν τα πυρά των λαών σε αυτή την κατεύθυνση, με όρους ταξικής ενότητας, λαϊκής συμμαχίας, για την κοινωνική απελευθέρωση.
Τα φερέφωνα του συστήματος, εστιάζουν τώρα παραπλανητικά στους πρόσφυγες - μετανάστες, παράγουν και αναπαράγουν την ισλαμοφοβία, το δήθεν σχέδιο της αποχριστιανοποιήσης της Ευρώπης. Με όχημα και εργαλεία τα δημιουργήματα των ιμπεριαλιστών, όπως οι <<Τζιχαντιστές>>, παλιότερα η <<Αλ -Κάιντα>>, οι <<Ταλιμπάν>>, που αξιοποιούνται για την αποσταθεροποίηση περιοχών, δημιουργούν το κατάλληλο άλλοθι, για την επέμβαση των ιμπεριαλιστών, για να δικαιολογηθεί η πολιτική της χάραξης νέων ζωνών επιρροής, για το έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφορών, από τα μονοπώλια, τους καπιταλιστές.
Υφαίνουν σενάρια, ότι πρόκειται για ένα συνομοσιολογικό σχέδιο, που το κινούν τύποι σαν τον <<Σόρο>> ( εργαλείο βέβαια και αυτός, της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, των επιτελείων της, όπου μάχονται από κοινού, για την σταθερότητα του συστήματος ), που πίσω του κρύβονται μυστικιστικά λόμπι, που διακατέχονται από ανθελληνικό μίσος όταν πρόκειται για την Ελλάδα και αναζητούν τον έλεγχο και την υποταγή των λαών.
Φορείς τέτοιων σεναρίων στη Ελλάδα είναι οι ναζί της << χρυσής αυγής >> , ακροδεξιοί εθνικιστές τύπου Κρανιδιώτη, Καρατζαφέρη, Καζάκη (ΕΠΑΜ), μέχρι και χρεωκοπημένοι διανοούμενοι τύπου Καραμπελιά κ.α., που άχνα δεν βγάζουν για τους ιμπεριαλιστές, τους καπιταλιστές, τα μονοπώλια, που η ασύδοτη δράση τους, ματώνει λαούς, τους καταδικάζει να ζουν στην φτώχια, ανέχεια, ανασφάλεια, αβεβαιότητα, δυστυχία.
Όλοι αυτοί δεν βλέπουν ότι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί που οξύνονται ελέω της κρίσης, δημιουργούν της πολεμικές συρράξεις και εστίες και με την σειρά, της στρατιές προσφύγων, μεταναστών. Άλλα πρόκειται για ένα σχέδιο με στόχο την ισλαμοποίηση της Ευρώπης λένε.
Αυτοί όλοι δεν βλέπουν καπιταλιστική οικονομική κρίση, που για να ξεπεραστεί προς όφελος του συστήματος, απαιτείται σφαγή λαϊκών δικαιωμάτων, και λαϊκών κατακτήσεων. Προτρέπουν σαν λύση, καπιταλισμό με <<εθνικά>> χρώματα. Λες και ο εγχώριος καπιταλιστής δεν θα παίξει στο διεθνές οικονομικά περιβάλλον όπως οι άλλοι, δεν θα διέπεται από τους αντικειμενικούς νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας και θα λυπηθεί τον Ελληνικό λαό και δεν θα αξιώσει σκληρά ταξικά μέτρα εις βάρος του, για την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη του. Η αυταπάτη στο απόγειο της.
Αυτό το σύστημα δεν φτιασιδώνεται, δεν ανακαινίζεται, δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινο, παρά μόνο ανατρέπεται. Αυτήν την κοινωνικοπολιτική διεργασία, που έχει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά και γίνεται με ταξικούς όρους, στην βάση της κοινωνικής αναγκαιότητας και εξέλιξης, προσπαθούν να αναστείλουν. Και μέσα από την κυρίαρχη προπαγάνδα, να κοροϊδέψουν τον λαό, ότι αυτό το σύστημα είναι ανίκητο, αιώνιο, μονόδρομος και δεν αλλάζει, ώστε να τον απογοητεύσουν και να τον αποστρατεύσουν από το πεδίο της ταξικής πάλης.
Για αυτό στα ψέματα τους, στις απάτες, στις πολιτικές συσκότισης, να αντιτάξουμε την ταξική ενότητα των εργαζόμενων, την λαϊκή συμμαχία. Να αντιτάξουμε ένα ρωμαλέο, ισχυρό, μαζικό, μαχητικό, εργατικό – λαϊκό κίνημα, αγώνα και προοπτικής, που θα χει αποτινάξει από επάνω του, αυταπάτες, εκβιασμούς, το φόβο, της λογικές του μικρότερου κακού, τον συμβιβασμό και την υποταγή και να αντεπιτεθεί με όρους ταξικής σύγκρουσης, ρήξης, για την πραγματική ανατροπή, που γίνεται πρώτα στο πεδίο της οικονομίας, για να αλλάξει ταξικά χέρια η οικονομία, τους σκοπούς της η παραγωγή, να υπηρετεί της κοινωνικές ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων.
Αυτόν το δρόμο, το μόνο δρόμο για την λαϊκή ευημερία και κοινωνική προκοπή, χωρίς εκμεταλλευτές και καταπιεστές, θέλουν να ανακόψουν, όλοι αυτοί που δηλώνουν << φίλοι του λαού >> και κινούνται στα όρια τους αστικού πολιτικού συστήματος. Ενώ το μόνο που θέλουν, είναι να εκμαιεύσουν την λαϊκή ανοχή - συνενοχή και να τραβήξουν μόνοι τους οι λαοί, το σχοινί στην αγχόνη που τους έχουν βάλει.
Αυτό το σύγχρονο καθήκον, την οργάνωση της λαϊκής πάλης, με καλή σύνδεση τακτικής , στρατηγικής, ώστε η αξιοποίηση όλων των αντιθέσεων και αντιφάσεων του συστήματος, να μετατραπούν σε θετικό πλεονέκτημα για την λαϊκή νίκη, για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Είναι ένα καθήκον σύνθετο, που η ενδυνάμωση των κομμουνιστών διεθνώς, του ΚΚΕ στην χώρα μας, αποτελούν εγγύηση για αυτή την προοπτική.
Σαββίδης Παναγιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου