Η μουσική εκδήλωση στο ανοιχτό θεατράκι του πάρκου Κατερίνης

Όλα ωραία και καλά. Εξαιρετική η εκτέλεση και απόδοση των χορωδών, του μαέστρου, της ορχήστρας, των σολίστ, του αφηγητή.

Συγχαρητήρια, και σας ευχαριστούμε πολύ!

Χάλια η υπόλοιπη οργάνωση:
1)    Το πρόγραμμα άρχισε με μία ολόκληρη ώρα καθυστέρηση, για την ακρίβεια 45 λεπτά.
Η παρέα μου ήταν ξένοι και δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι συμβαίνει, νόμιζαν ότι προέκυψε σοβαρό πρόβλημα και η εκδήλωση θα ματαιωθεί. Στη χώρα τους, βλέπετε, οι εκδηλώσεις αρχίζουν, νταν, στο λεπτό, χωρίς καμία απολύτως καθυστέρηση. Εκεί, βλέπετε, οι οργανωτές σέβονται το κοινό…
2)    Πολλά μπλα – μπλα. Όλοι βρίσκουν ευκαιρία να κάνουν το κομμάτι τους και να προβληθούν, κι όταν πάρουν το μικρόφωνο ξεχνούν να σταματήσουν.
Δεν είδαν πόσο λιγομίλητος ήταν ο Μητροπολίτης;  Λίγα λόγια, σοφά και καλά.
3)    Άλλη μια φορά το αγιάτρευτο πρόβλημα των μαέστρων: Μπουκώνουν το πρόγραμμα με υπερβολικά πολλά μουσικά κομμάτια, πολλά από τα οποία είναι και μονότονα, άγνωστα, ακαταλαβίστικα, αργόσυρτα και καταθλιπτικά.
Βάλτε πιο λίγα, λίγα και καλά, τα γνωστά στον πολύ κόσμο, τα ευχάριστα, τα γρήγορα και μελωδικά. Όπως, λ.χ. τα δύο τελευταία (“Και δόξα το Θεό”, “Υπομονή”, που ξεσηκώνουν τον κόσμο και δεν τον αφήνουν να κοιμηθεί.
4)    Μη το παρατραβάτε το πρόγραμμα, δύο ώρες και περισσότερο.
Προς το τέλος πολλοί δεν άντεξαν και έφευγαν πριν τελειώσει το πρόγραμμα – και έχασαν και τα καλύτερα κομμάτια.
Λυπηθείτε τους χορωδούς που στέκονται τιμωρία όρθιοι τόσες ώρες.
Λυπηθείτε και τους μεγαλύτερους στην ηλικία που έχουν συχνουρία, προστάτη, που πρέπει να πάρουν τα φάρμακα τους.
Τι να κάνουν κι αυτοί οι καημένοι; Να τα κάνουν πάνω τους ή να φοράνε πάμπερς;

Γράφει, ο Θόδωρος Δημητριάδης