Όποιος έφαγε, ξέρει τι λέω.
Όποιος έφαγε, ξέρει τι εννοώ.
Και δεν είναι που αυτό το μαγικό γλυκό, άφησε στην ψυχή μας τη γλύκα των παιδικών χρόνων, με την πρωινή βόλτα της Κυριακής, είναι και η γεύση εκείνη, που όμοια της δεν ξαναέζησα.
Πουτίγκα Νίτσης....
Εκεί ψηλά στη Μεγάλου Αλεξάνδρου, στα αριστερά, λίγο πριν το Πάρκο Κατερίνης.
ΜΑΓΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΜΑΓΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ - ΕΣΥ ΕΦΑΓΕΣ ΠΟΥΤΙΓΚΑ ΣΤΟΥ ...ΝΙΤΣΗ;;;
Έ ρε εποχές.
Έ ρε χρόνια....
Τώρα, γιατί παραμονές Πρωτοχρονιάς θυμήθηκα αυτές τις γεύσεις;;;
Τις θυμήθηκα γιατί η οικογένεια ΝΙΤΣΗ πονάει...
Στέκομαι εδώ.
Έλενα κορίτσι μου, σου στέλνω την αγάπη μου...
Αυτά και ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ...
ΥΓ: Δυστυχώς το μαγαζί αυτό δεν επέζησε μέχρι σήμερα κι ο χρόνος αμείλικτος, μαζί και η ζωή, άφησε πίσω γεύσεις, εικόνες, φίλους (Θάνο, εγώ σε θυμάμαι και οι σειρές σου, εκείνης της εποχής)...
Δημήτριος Π. Κεραηλίδης
Συγγραφέας - Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου