Παραδοσιακός γλυκατζής στην πόλη μας ήταν ο Ιορδάνης Βασιλειάδης, που παρασκεύαζε και πωλούσε ένα γλυκό ταψιού που έμοιαζε με σάμαλι, το «σάμ σεκερί».
Στον πολύ τον κόσμο ήταν γνωστός με το όνομα του γλυκού του, ο «Σαμσεκερής». Το «σάμ σεκερί» ήταν ένα γλυκό σε ταψί, που το έκοβε σε σχήμα παραλληλόγραμμου. Ήταν μαστιχάτο, πολύ νόστιμο και κάθε κομμάτι του είχε πάνω του ένα ξεφλουδισμένο αμύγδαλο. Το μετέφερε με το παραλληλόγραμμο ταψί, όπου το παρασκεύαζε. Είχε σχολαστικά φροντίσει το ταψί να διαθέτει στα πλάγιά του ένα χερούλι για να μεταφέρεται σαν βαλίτσα. Επίσης να σκεπάζεται με καπάκι που είχε παράθυρο από πλέξιγκλας, για να φαίνεται το προϊόν χωρίς να ρυπαίνεται από σκόνη ή βροχή. Το ταψί με το «σαμ σεκερί» το τοποθετούσε σε ένα πτυσσόμενο τραπεζάκι που μετέφερε πάντα μαζί του. Αργότερα χρησιμοποίησε καροτσάκι. Το γλυκό το αποσπούσε από το ταψί με μία σπάτουλα και αφού το τοποθετούσε σε ένα κομμάτι λαδόκολλας, το πρόσφερε στον πελάτη. Διαλαλούσε το προϊόν του φωνάζοντας : «Σαμ σεκερί!!!», «Τρώει!!» και το διαφήμιζε σκωπτικά : «Το βραβευθέν, κύριοι, στη Διεθνή Έκθεση της Καπερναούμ, με το διεθνές βραβείο Λάμπουρ Λούμπουρ!!!!!».
Μία κόρη του, που γνωρίζει τη συνταγή, παρασκευάζει σήμερα αυτό το γλυκό ύστερα από παραγγελία. Το «σάμ σεκερί» δεν κυκλοφορεί πάντως άλλο στην πόλη. Κρίμα γιατί πρόκειται για θαυμάσιο γλυκό. Θα μπορούσε να ονομαστεί και το "γλυκό της Κατερίνης"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου