«Οι μπαταρίες δεν δημιουργούν ηλεκτρισμό – αποθηκεύουν ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται αλλού, ειδικά μέσω άνθρακα, ουρανίου, φυσικής ενέργειας ή γεννήτριες με ντίζελ.
Ο ισχυρισμός λοιπόν ότι "ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο είναι όχημα μηδενικών εκπομπών" δεν ισχύει καθόλου.
Δεδομένου ότι το σαράντα τοις εκατό της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται στις Ηνωμένες Πολιτείες προέρχεται από εργοστάσια παραγωγής άνθρακα, έτσι το σαράντα τοις εκατό των ηλεκτρικών αυτοκινήτων στο δρόμο έχουν βάση τον άνθρακα.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Όσοι είναι ενθουσιασμένοι με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και την πράσινη επανάσταση ας ρίξουν μια πιο προσεκτική ματιά στις μπαταρίες, αλλά και τις ανεμογεννήτριες και τα ηλιακά πάνελ.
Μια τυπική μπαταρία ηλεκτρικού αυτοκινήτου ζυγίζει 1.000 λίβρες, περίπου στο μέγεθος μιας βαλίτσας.
Περιέχει 25 λίβρες λίθιο, 60 λίβρες νικέλιο, 44 λίβρες μαγγάνιο, 30 λίβρες κοβάλτιο, 200 λίβρες χαλκού και 400 λίβρες αλουμινίου, ατσάλι και πλαστικό.
Υπάρχουν πάνω από 6.000 μεμονωμένα κύτταρα ιόντων λιθίου μέσα.
Για να φτιάξετε κάθε μπαταρία BEV, θα πρέπει να επεξεργαστείτε 25.000 λίβρες αλάτι για λίθιο, 30.000 λίβρες μεταλλεύματος για κοβάλτιο, 5.000 λίβρες ρητίνης για νικέλιο και 25.000 λίβρες μεταλλεύματος από χαλκό. Συνολικά, πρέπει να ξεθάψεις 500.000 λίβρες χώμα για μια μπαταρία. "
Το μεγαλύτερο πρόβλημα με τα ηλιακά συστήματα είναι οι χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για να μετατρέψουν το πυριτικό άλας σε χαλίκι που χρησιμοποιείται για τα πάνελ.
Για να παραχθεί επαρκές καθαρό πυρίτιο, πρέπει να υποβληθεί σε επεξεργασία με υδροχλωρικό οξύ, θειικό οξύ, φθόριο, τριχλωροτάνιο και ακετόνη.
Επιπλέον, χρειάζονται γάλλιο, αρσενίδιο, δισελενίδιο χαλκού-ίνδιο-γαλλίου και τελλουριούχο κάδμιο, τα οποία είναι επίσης ιδιαίτερα τοξικά.
Η σκόνη σιλικόνης αποτελεί κίνδυνο για τους εργαζόμενους και τα πάνελ δεν μπορούν να ανακυκλωθούν.
Οι ανεμογεννήτριες δεν αποτελούν λύση από άποψη κόστους και περιβαλλοντικής καταστροφής που προξενούν.
Κάθε ανεμογεννήτρια ζυγίζει 1.688 τόνους (ισοδύναμο βάρους 23 σπιτιών) και περιέχει 1300 τόνους σκυρόδεμα, 295 τόνους χάλυβα, 48 τόνους σιδήρου, 24 τόνους υαλοπίνακας και τα δύσκολα να εξορυχθούν Νεοδύμ, Πρασεοδύμιο και Δυσπρόσιο.
Κάθε μία από τους τρεις έλικες ζυγίζει 81.000 λίβρες και έχει διάρκεια ζωής από 15 έως 20 χρόνια, μετά πρέπει να αντικατασταθούν.
Δεν μπορούμε να ανακυκλώσουμε χρησιμοποιημένους έλικες ανεμογεννήτριας.
Ομολογουμένως, αυτές οι τεχνολογίες μπορούν να έχουν τη θέση τους, αλλά πρέπει να κοιτάξετε πέρα από τον μύθο της μείωσης των εκπομπών ρύπων.
Το "Going Green" μπορεί να ακούγεται σαν ένα ουτοπικό ιδανικό, αλλά αν κοιτάξετε το κρυμμένο και ενσωματωμένο κόστος με ρεαλιστικό και αμερόληπτο τρόπο, θα διαπιστώσετε ότι το "Going Green" κάνει μεγαλύτερη ζημιά στο περιβάλλον της γης από ό,τι φαίνεται.
Δεν είμαι αντίθετος στα ηλεκτρικά οχήματα, την αιολική ή ηλιακή ενέργεια.
Αλλά δείχνω την πραγματικότητα της κατάστασης.
ΚΕΙΜΕΝΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΑΝΑΚΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου