Περί επιμελητηρίου Πιερίας ο λόγος...

 

Το επιχείρημα του νυν Προέδρου Χατζηχριστοδούλου είναι ότι ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις.

Κερδίζει σε τι όμως; 

Και κυρίως

ποιον κερδίζει;;;

Ο Χατζηχριστοδούλου "έπαιζε μπάλα" μόνος του τόσα χρόνια...

Άρα ποιον κέρδιζε και με τι κριτήρια τον κέρδιζε; 

Εκλέγεται ατελείωτα χρόνια και ο μέσος κοινός νους αναρωτιέται τι άλλο έχει να προσφέρει που δεν μπόρεσε να το κάνει τόσα χρόνια; 

Επίσης, υπάρχει και το βασικό ερώτημα, που αν κάποιος βγει στην εμπορική πιάτσα της Πιερίας, είναι το πρώτο που θα ακούσει: ΣΕ ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ;;;

Και είναι λογικό στο να μην υπάρχει απάντηση σε αυτό από τους διοικούντες (ή για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, υπάρχει απάντηση αλλά ακούγεται γραφική, εξιστορώντας επιτυχίες που δεν μπορούμε να ελέγξουμε ως απλός κοινός θνητός κόσμος). Γιατί είναι γεγονός ότι όποιος διοικεί για πολλά συνεχόμενα χρόνια, χάνει την επαφή με την πραγματικότητα. 

Χρειάζεται και μια αλλαγή βρε αδερφέ.... Αλλαγή όχι γιατί έγινε κάτι κακό εως τώρα, αλλά για να γίνει κάτι καλύτερο. Εξάλλου, όπως είπαμε και πιο πάνω από τα πολλά συνεχόμενα χρόνια διοίκησης, το πολίτευμα του Επιμελητηρίου Πιερίας τείνει να γίνει Βασιλευομένη μονοκρατορία. 

Από την άλλη, αν φοβάστε την αλλαγή και το νέο διαφορετικό, απλά μπορείτε να μην το ακολουθήσετε. 

Η Πιερία χρειάζεται αλλαγές ουσιαστικής ανανέωσης... Αλλαγές προσώπων σε θέσεις ευθύνης, αλλαγές στρατηγικής, αλλαγές σκέψεις. Η λαϊκή ρήση "με παλιά υλικά δεν φτιάχνεις νέα συνταγή" είναι αυτό που αντικατοπτρίζει επακριβώς το τι δεν πρέπει να συμβεί. 

Η επιλογή βέβαια είναι στην ψήφο του καθενός.