Η Πιερία, τόπος ιστορίας, προσφυγιάς και πολιτισμού, ζει και αναπνέει μέσα από τους πολιτιστικούς της συλλόγους. Στην πρώτη γραμμή αυτής της προσπάθειας βρίσκεται η Ένωση Ποντίων Πιερίας, ένας ιστορικός σύλλογος που εδώ και δεκαετίες διδάσκει πολιτισμό και ποντιακή παράδοση σε εκατοντάδες παιδιά και νέους του τόπου μας.
Η κορωνίδα των δραστηριοτήτων της Ένωσης είναι το καθιερωμένο τριήμερο εκδηλώσεων στο 6ο Δημοτικό Σχολείο Κατερίνης, όπου κάθε καλοκαίρι ο χώρος πλημμυρίζει από κόσμο, χαμόγελα, χορό, μουσική και συγκίνηση. Περισσότερα από 2.500 καί πλέον άτομα κάθε βραδιά συμμετέχουν ενεργά, τραγουδούν, χορεύουν και τιμούν τις ρίζες τους.
Αλλά φαίνεται πως σε κάποιους αυτό ενοχλεί. Και δεν μιλάμε για τον ήχο, μιλάμε για κάτι βαθύτερο: δυσανεξία στον Ποντιακό Πολιτισμό, φθόνο για την επιτυχία και την απήχηση αυτών των εκδηλώσεων.
Το ερώτημα είναι απλό και βασανιστικό: όσο είναι παρόντες οι επίσημοι, όλα είναι καλά. Μόλις φύγουν, ενεργοποιείται ο κατασταλτικός μηχανισμός. Γιατί; Είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεται ως παραβάτης ένας πολιτιστικός σύλλογος που λειτουργεί καθαρά, νόμιμα, με άδεια, με ευθύνη και με ανιδιοτέλεια;
Είναι απαράδεκτο, την ώρα που ο δήμος Κατερίνης διοργανώνει εμποροπανηγύρεις μέχρι τις 6 το πρωί χωρίς καμία ενόχληση από κανέναν εισαγγελέα ή αστυνομία, να σύρεται στο αυτόφωρο ο πρόεδρος ενός πολιτιστικού συλλόγου επειδή... κράτησε η λύρα λίγο παραπάνω από τις 11 το βράδυ.
Να το πούμε καθαρά: η ώρα κοινής ησυχίας σε εκδηλώσεις πολιτιστικού χαρακτήρα με τόσο ευρεία συμμετοχή δεν μπορεί να εφαρμόζεται με τυφλή αυστηρότητα, ούτε με επιλεκτική καταστολή. Δεν είναι δυνατόν να σβήνεις τη φωνή της παράδοσης στις 11 τη νύχτα, λες και πρόκειται για ενοχλητικό μηχανάκι.
Η Πολιτεία και η Τοπική Αυτοδιοίκηση οφείλουν να προστατέψουν αυτούς τους συλλόγους. Οφείλουν να θεσπίσουν ειδική εξαίρεση για πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνονται λίγες μόνο φορές τον χρόνο, με σεβασμό αλλά και με ρεαλισμό απέναντι στη φύση των εκδηλώσεων.
Και, τέλος, ας είμαστε ειλικρινείς: δεν ενοχλεί ο ήχος – ενοχλεί η παρουσία των Ποντίων, και ευρύτερα των πολιτιστικών συλλόγων, επιμονή τους να κρατήσουν την ιστορία, τη γλώσσα, τα τραγούδια και τους χορούς τους ζωντανούς. Όμως δεν θα σιωπήσουν. Ούτε οι λύρες, ούτε τα παιδιά τους, ούτε η μνήμη.
Καιρός να σταματήσει η υποκρισία και να ξεκινήσει ο ουσιαστικός σεβασμός προς τους ανθρώπους του πολιτισμού.
Ήρθε η ώρα να τεθούν σαφή όρια και εξαιρέσεις για πολιτιστικές εκδηλώσεις αυτού του είδους. Δεν γίνεται το κράτος να στηρίζει τον πολιτισμό μόνο με χειραψίες και φωτογραφίες. Οφείλει να τον προστατεύει στην πράξη, όταν κάποιοι προσπαθούν να τον φιμώσουν. Ο πολιτισμός δεν είναι "φασαρία". Είναι ζωή, είναι ταυτότητα, είναι αντίσταση στη λήθη.
Και οι Πόντιοι δεν θα σωπάσουν. Ούτε οι λύρες τους.
Η.Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου