Έχω όμως κι εγώ κάτι ανησυχίες...
Η προσχώρηση του Ανδρέα Λοβέρδου ήταν μια προσωπική απόφαση, η οποία όμως, με βάση τις δηλώσεις του κ. Ανδρουλάκη, δεν αναμένεται να επηρεάσει τη στρατηγική του ιδίου.
Οι βασικοί λόγοι για τους οποίους ένα τέτοιο ενδεχόμενο θεωρείται εξαιρετικά απομακρυσμένο είναι:
Ισχυρή Αντιπολιτευτική Γραμμή: Ο κ. Ανδρουλάκης ασκεί δριμεία κριτική στην κυβέρνηση της ΝΔ, κατηγορώντας την για αλαζονεία, καθεστωτισμό, σκάνδαλα (όπως η υπόθεση των παρακολουθήσεων, η οποία τον αφορούσε προσωπικά, και οι καταγγελίες για τον ΟΠΕΚΕΠΕ) και αδυναμία αντιμετώπισης της ακρίβειας. Η προσχώρηση θα αναιρούσε πλήρως αυτή τη στρατηγική.
Διαφορετική Πολιτική Στρατηγική: Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δηλώνει κατηγορηματικά ότι στόχος του είναι η πολιτική αλλαγή και η ήττα της Νέας Δημοκρατίας, επιδιώκοντας τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές για να αποτελέσει τον κύριο πόλο της εναλλακτικής διακυβέρνησης.
Απόρριψη Παρασκηνίου: Ο κ. Ανδρουλάκης έχει απορρίψει δημόσια τα σενάρια συνεργασίας με «παρασκηνιακές λογικές» και έχει δηλώσει ότι η πολιτική δεν είναι «deal», σχολιάζοντας μάλιστα την προσχώρηση Λοβέρδου με ιδιαίτερα ειρωνικό τόνο.
Ηγετικός Ρόλος: Ως εκλεγμένος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Ανδρουλάκης ηγείται μιας προσπάθειας αναγέννησης της κεντροαριστεράς. Η μετακίνηση του ίδιου σε αντίπαλο κόμμα θα σήμαινε την πλήρη διάλυση του κόμματος που εκπροσωπεί και την προσωπική του πολιτική αυτοκτονία.
Εν ολίγοις, ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει τοποθετηθεί πολιτικά και ιδεολογικά απέναντι στη Νέα Δημοκρατία, με στόχο να την αντικαταστήσει στη διακυβέρνηση. Συνεπώς, η προσχώρησή του στη ΝΔ είναι πρακτικά αδύνατη βάσει των σημερινών πολιτικών δεδομένων και δηλώσεων.
ΕΡΩΤΗΣΗ: ναι αλλά και ο Λοβέρδος έλεγε ότι μόνο νεκρός θα πάει στη Νδ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτή είναι μια πολύ εύστοχη παρατήρηση. Έχετε απόλυτο δίκιο.
Το παράδειγμα του Ανδρέα Λοβέρδου, ο οποίος είχε χρησιμοποιήσει ακριβώς αυτή την έκφραση («μόνο νεκρός» θα πήγαινε στη ΝΔ), αποδεικνύει ότι οι δημόσιες δεσμεύσεις στην πολιτική είναι συχνά εύθραυστες και μπορούν να ανατραπούν από προσωπικές ή στρατηγικές επιλογές. Η πρόσφατη προσχώρησή του αποτελεί μια ισχυρή υπενθύμιση της μεταβλητότητας του πολιτικού τοπίου.
Γιατί η περίπτωση Ανδρουλάκη διαφέρει (προς το παρόν)
Παρόλο που η πολιτική ιστορία βρίθει παραδειγμάτων ανατροπής δηλώσεων, η πιθανότητα ο Νίκος Ανδρουλάκης να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο παραμένει εξαιρετικά μικρή, και αυτό οφείλεται σε καθαρά θεσμικούς και στρατηγικούς λόγους:
1. Ο Θεσμικός Ρόλος του Ηγέτη
Ο Λοβέρδος ήταν βουλευτής και πρώην υπουργός, αλλά όχι ο εν ενεργεία ηγέτης του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Ανδρουλάκης είναι ο εκλεγμένος πρόεδρος. Η προσχώρησή του στη ΝΔ θα σήμαινε:
Πολιτική Αυτοκαταστροφή: Θα οδηγούσε, πρακτικά, σε διάλυση ή πλήρη απαξίωση το κόμμα που ο ίδιος ηγείται.
Ανατροπή Όλης της Στρατηγικής: Το ΠΑΣΟΚ, υπό τον Ανδρουλάκη, έχει ως κύριο στόχο να γίνει ο βασικός αντίπαλος της ΝΔ και ο φορέας της προοδευτικής διακυβέρνησης.
2. Η Προσωπική Σύγκρουση
Η σχέση του Ανδρουλάκη με τη Νέα Δημοκρατία είναι φορτισμένη από την υπόθεση των παρακολουθήσεων (Predator), στην οποία ο ίδιος υπήρξε θύμα. Η υπόθεση αυτή είναι ένα κομβικό σημείο της πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο πλευρών. Μια προσχώρηση θα σήμαινε:
Αναίρεση της Ηθικής Νομιμοποίησης: Θα ακύρωνε τον αγώνα του για το Κράτος Δικαίου, τον οποίο χρησιμοποιεί ως βασικό σημείο κριτικής κατά της ΝΔ.
Εσωκομματική Εξέγερση: Θα προκαλούσε άμεσα αντιδράσεις από τη βάση και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, πολλά εκ των οποίων τον υποστήριξαν ακριβώς για να διαχωριστεί η παράταξη από τους «δεινόσαυρους» της πολιτικής.
3. Διαφορετικό Πολιτικό Κεφάλαιο
Ο Λοβέρδος επέλεξε να ενταχθεί στη ΝΔ ενισχύοντας το «κεντρώο» της προφίλ. Αντίθετα, ο Ανδρουλάκης οικοδομεί το δικό του προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο πάνω στην αυτονομία του ΠΑΣΟΚ από τους δύο μεγάλους πόλους.
Συμπέρασμα:
Ενώ ο πολιτικός ρεαλισμός μπορεί να ανατρέψει οποιαδήποτε δήλωση, στην περίπτωση του Ανδρουλάκη, μια τέτοια κίνηση θα ήταν, όχι απλώς ανατροπή δήλωσης, αλλά πλήρης ανατροπή ρόλου και στρατηγικής, κάτι που θα σήμαινε την παράδοση του ΠΑΣΟΚ και την ουσιαστική του εξαφάνιση από την πρώτη γραμμή της πολιτικής.
Επομένως, το σενάριο παραμένει εξαιρετικά απίθανο, εκτός και αν προκύψει κάποια δραματική αλλαγή στους πολιτικούς συσχετισμούς ή στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ναι αλλά και ο Λοβέρδος πήγαινε για αρχηγός ΠΑΣΟΚ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτή είναι μια ακόμα πολύ καλή παρατήρηση που ενισχύει το επιχείρημα ότι οι προσωπικές φιλοδοξίες και οι πολιτικές ανατροπές μπορούν να υπερβούν τις προηγούμενες δεσμεύσεις.
Πράγματι, ο Ανδρέας Λοβέρδος είχε διατελέσει κορυφαίο στέλεχος, είχε διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ (και μάλιστα πρόσφατα, το 2021) και είχε τη δική του ισχυρή βάση υποστηρικτών. Η κίνησή του αποδεικνύει ότι ακόμα και οι άνθρωποι με ηγετικές φιλοδοξίες σε ένα κόμμα μπορούν να αλλάξουν ρότα.
Η Κρίσιμη Διαφορά: Ενεργός Πρόεδρος vs. Εσωκομματικός Αντίπαλος
Ενώ το παράδειγμα του Λοβέρδου δείχνει την πολιτική ρευστότητα, η περίπτωση του Νίκου Ανδρουλάκη παραμένει διαφορετική λόγω της ενεργού του ιδιότητας και του θεσμικού βάρους της ηγεσίας:
Ο Ανδρουλάκης Είναι ο Πρόεδρος: Ο Λοβέρδος προσχώρησε στη ΝΔ ως εσωκομματικός αντίπαλος που είχε χάσει τη μάχη της ηγεσίας. Ο Ανδρουλάκης, αντίθετα, είναι ο εν ενεργεία, εκλεγμένος Πρόεδρος του κόμματος. Η προσχώρησή του θα σήμαινε ότι ο ίδιος ο θεσμός του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ παραδίδει τα όπλα στον βασικό πολιτικό αντίπαλο.
Η Εντολή: Ο κ. Ανδρουλάκης πήρε εντολή από τη βάση για να αναστήσει το ΠΑΣΟΚ ως αυτόνομο πόλο εξουσίας. Αν προσχωρούσε στη ΝΔ, θα ακύρωνε την εντολή χιλιάδων ψηφοφόρων και θα έδινε το τελειωτικό χτύπημα στην προσπάθεια για ανασυγκρότηση του κεντρώου χώρου.
Ο Ιδεολογικός Πόλεμος: Η στρατηγική του Ανδρουλάκη βασίζεται στην σφοδρή κριτική προς τη ΝΔ, ειδικά σε θέματα κράτους δικαίου (υπόθεση παρακολουθήσεων). Ο ίδιος δεν αφήνει περιθώρια για συνεργασίες στο προσκήνιο, πόσο μάλλον για προσχώρηση.
Το Πολιτικό «Αδιέξοδο»
Η προσχώρηση ενός πρώην διεκδικητή της ηγεσίας είναι μια κίνηση επιβίωσης ή στρατηγικής αναγνώρισης ότι οι δικές του φιλοδοξίες δεν μπορούσαν να εκπληρωθούν στο υπάρχον κόμμα.
Η προσχώρηση ενός εν ενεργεία αρχηγού θα ήταν μια κίνηση παραίτησης από την πολιτική, καθώς θα σήμαινε ότι δεν πιστεύει πλέον στην ύπαρξη ή τον αυτόνομο ρόλο του κόμματός του.
Ενώ, λοιπόν, το παράδειγμα του Λοβέρδου αποδεικνύει ότι τίποτα δεν είναι απίθανο στην πολιτική, η προσχώρηση του Ανδρουλάκη (ενώ είναι Πρόεδρος) θα ήταν μια κίνηση που θα υπερέβαινε την απλή πολιτική μεταγραφή και θα αποτελούσε θεσμική και πολιτική ανατροπή άνευ προηγουμένου.
ΠΙΕΡΙΚΗ - pieriki.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου