Πότε ήταν η τελευταία φορά; Μήπως εκείνη την Παρασκευή στον Νέο Κόσμο με παλιούς συναδέλφους; Είχαμε κάνει ώρα να αποφασίσουμε πού θα πάμε και κατόπιν να αποφασίσουμε ποιο slot βολεύει. Κέρδισε το 7.30-9.30 μ.μ. Ο Ανδρέας ήρθε στις 8 μ.μ., έκανε τρία τέταρτα από Αγία Παρασκευή, η Ελσα έφτασε στις 8.30 μ.μ., άργησε να ξεκινήσει λόγω δουλειάς. Οι υπόλοιποι είχαμε παραγγείλει, κάτι να υπάρχει στο τραπέζι, να μην τους περιμένουμε και φτάσει η ώρα να μας σηκώσουν. Τρώγαμε και λέγαμε τα νέα μας αγχωμένα, όταν γύρω στις 9.15 μ.μ. ήρθε ο σερβιτόρος μας στο τραπέζι. «Ωχ», μουρμουρίσαμε. «Και όμως! Η επόμενη παρέα ακύρωσε, μπορείτε να καθίσετε και άλλο!» είπε χαρούμενος. Ούτε οι εργαζόμενοι χαίρονται να φέρνουν τον λογαριασμό σε παρέες που δεν έχουν αποφάει.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά η έξοδος αυτή κρίθηκε επιτυχημένη (βοήθησε και ότι ο Ανδρέας πλήρωσε τον λογαριασμό). Οχι όπως εκείνη τη φορά στο Θησείο, που την ώρα που τρώγαμε το επιδόρπιο, ο μετρ μας παρακάλεσε να μεταφερθούμε στο μπαρ γιατί είχε έρθει η επόμενη παρέα. Είχαμε κλείσει στις 9 μ.μ., χωρίς slot, και ήταν 11 μ.μ. «Τι να κάνω, να τους διώξω;» απολογήθηκε. Ζητήσαμε λογαριασμό γιατί χάλασε το κέφι. Εβδομήντα ευρώ το άτομο επί έξι. Το φαγητό το άξιζε, αλλά όχι και η......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου