Και αν σας φαίνεται ανέκδοτο δεν είναι παρά η απόλυτη πραγματικότητα, καθώς η κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική και εκπαιδευτική ζωή κινείτο σ’ αυτή την ευθεία που άρχιζε από το Πάρκο και τελείωνε λίγο πιο κάτω από το Παλιό Γυμνάσιο.
Αυτή ήταν η Κατερίνη της εποχής μέχρι το 1960. Αν φανταστούμε ένα δακτύλιο, τότε άρχιζε από τον Πλάτανο, και λίγο πιο πάνω , το τελευταίο σπίτι ( το σπίτι του Φαρδέλλα) ήταν εκεί που στεγαζόταν η παλιά Αστυνομία, το πρακτορείο Ελασσόνος στην οδό Σαρανταπόρου, τη Ζαλόγγου, τη Μεγάλου Αλεξάνδρου, με τις παρόδους, την πλατεία Ελευθερίας, μέχρι το παλιό Γυμνάσιο και από κει και πέρα ήταν αμιγώς κατοικίες με αυλές και περιβόλια.
Νότια από το μύλο του Παγγέλα δια της Αγίας Παρασκευής έφτανε μέχρι τον κινηματογράφο Ευκαρπίδη,
τα Μπαταλεϊκα και το Κτηνιατρείο, και έκλεινε στον «κουραδά» που ήταν ένα ανοιχτό ποτάμι με τα γνωστά προβλήματα, μέχρι τη σοφή απόφαση κάποιας δημοτικής αρχής να καλυφθεί και να μετατραπεί στην σημερινή 19ης Μαΐου..
Γύρω από τον κεντρικό άξονα, τη Μεγάλου Αλεξάνδρου και σε πολύ μικρό βάθος άρχιζε και τελείωνε και η εμπορική κίνηση με τα εμπορικά καταστήματα της εποχής, τα καφενεία, τα εστιατόρια, τα ζαχαροπλαστεία.
Η παράδοση της εστίασης στην Ελλάδα αρχίζει από την εποχή του Ομήρου. Χαρακτηριστικά στην Οδύσσεια διαβάζουμε:
Τί πιο χαριτωμένη εγώ ζωή δεν ξέρω κι’ άλλη, παρ’ όταν όλος ο λαός τριγύρω αναγαλλιάζη, και στα παλάτια οι σύδειπνοι αράδα καθισμένοι ακούνε τον τραγουδιστή, με τα τραπέζια ομπρός τους, γεμάτα κρέας και ψωμί, κι ο κεραστής σαν παίρνη απ’ το κροντήρι το κρασί και χύνη στα ποτήρια. Στον κόσμο τ’ ομορφότερο λογιάζω αυτό πως είναι.
Ομήρου Οδύσσεια (Μετάφραση Αργ. Εφταλιώτη)
Αυτά αναφέρει ο Όμηρος σε μια άλλη εποχή που δεν μοιάζει όμως πολύ μακρινή, καθώς οι επιθυμίες και οι αξίες των ανθρώπων παραμένουν οι ίδιες .
Η εικόνα δεν άλλαξε διαχρονικά, τραπέζια στρωμένα, αγαλίαση, σύνδειπνοι, ψωμί , κρέας και κρασί εξακολουθούν να είναι τα ομορφότερα.
Στα νεότερα χρόνια τώρα ποιος είναι εκείνος που δεν θυμάται τα παλιά καλά τραπέζια από τα οποία οι γονείς μας αλλά κυρίως οι παππούδες μας αντλούσαν την μεγαλύτερη ευχαρίστηση κι απόλαυση;
Ένα δημοτικό τραγούδι περιγράφει αυτή την ευδαιμονία με την επίκληση της ευλογίας του Χριστού.
"Έλα Χριστέ και Παναγιά
και κάθισε κοντά μας,
ευλόγησε το τραπέζι μας
κι όλα τα φαγητά μας"
Κάθε εποχή έχει όμως τα δικά της κελεύσματα. Από τότε που περιορίσαμε τα κυριακάτικα γεύματα, αρχίσαμε τις κυριακάτικες εξόδους.
Συν γυναιξί και τέκνοις, από τη 10ετία του ’80, η συνάντηση γινόταν στα εστιατόρια της εποχής, που παρουσίαζαν και αύξηση και εξέλιξη
Και αν τα πρώτα εστιατόρια της Κατερίνης σέρβιραν στους επισκέπτες τους όσπρια, ελιές, τυρί, κεφτέδες με πλιγούρι, κεφτέδες σκέτους, κρέας ψητό και ελάχιστα ψάρια, δεν άργησαν να φτιάχνουν πιο περίτεχνα πιάτα, για γκουρμέ απολαύσεις.
Για τους Κατερινιώτες η απόλαυση του φαγητού και η οικογενειακή έξοδος δημιούργησε χώρους εστίασης σε διάφορα σημεία της πόλης. Η Περίσταση είχε την τιμητική της την 10ετία του ’70, με ταβέρνες που για κάποιο διάστημα συγκέντρωναν ένα μεγάλο αριθμό συμπολιτών μας. Τα σουβλάκια και το κεμπάπ μας έμειναν αξέχαστα.
Η περιοχή γύρω από το πάρκο ανέπτυξε τις πρώτες πιτσαρίες και με θέα το πράσινο απολαύσαμε τις ωραιότατες πίτσες, ένα είδος πίτας που κατέκτησε τον κόσμο.
Όλο αυτό το διάστημα δεν έπαψαν να λειτουργούν τα παραδοσιακά εστιατόρια γύρω από την πλατεία. Χαρακτηριστικό το εστιατόριο του Κάσου Μπεκτά, ο Όλυμπος, και τα πατσατζίδικα που σέρβιραν ζεστό πατσά, που αν και σήμερα θεωρείται περιθωριοποιημένος, ήταν μια παραδοσιακή εξαιρετική σούπα για τους νυχτόβιους της εποχής εκείνης και έχει αφήσει όνομα στη Θεσσαλονίκη με τα πατσατζίδικα της . Ο Μάνος με τον πατσά και την ποδιά του ήταν γνωστή περσόνα της νυχτερινής Κατερίνης.
Ανασκαλεύοντας τη μνήμη του ο Τάκης Οικονόμου μας χαρτογραφεί τα εστιατόρια εκείνης της εποχής.
Στην περιοχή του πάρκου κυριαρχούσε ο Γιάννης Καραντάνας που αρχικά στεγαζόταν σε παλιό κτίριο απέναντι από το σημερινό σούπερ μάρκετ «Μασούτης» και στη συνέχεια μεταφέρθηκε πίσω από το Πάρκο, δημιουργώντας μια πιάτσα που στη συνέχεια έφερε το «Ξύλινο» και πολύ αργότερα η σημερινή «ΑΠΟΛΑΥΣΗ»
Λίγο πιο πάνω απέναντι από το πάρκο υπήρχε το φαγάδικο του Μπουλούση.
Στην Πλατεία Ελευθερίας κεντρικό εστιατόριο ήταν του Κάσου Μπεκτά, του Λάζου Κοσμίδη, του Σωτήρη Τσιαμπέρα (εκεί που είναι η VODAFON)
Απέναντι ακριβώς εκεί που σήμερα είναι η WIND ήταν το ζαχαροπλαστείο των Λούκα και Δημόπουλου Γιάννη που σέρβιραν τα γνωστά πρωινά με βούτυρο και μέλι. Εκεί που σήμερα είναι η ΝΙΝΑ BELLA ήταν το ζαχαροπλαστείο Τυρναβίτη που σέρβιρε επίσης πρωινό και λουκουμάδες.
Στην οικοδομή Πάπα (σημερινό πρακτορείο Βελώνη) ήταν το εστιατόριο των Αφών Παπαθανασίου, που σήμερα δραστηριοποιούνται στο γνωστό πολυχώρο «ΕΛΙΑ».
Στην οδό Ξηρομερίτου ήταν το εστιατόριο του Ευαγγελάκη Ιωάννη.
Στην πλατεία Δημαρχείου εκεί που είναι σήμερα το γυράδικο ΛΟΧΙΑΣ ήταν το εστιατόριο των αδελφών Τσιαλού.
Στην οδό Ζαλόγγου ήταν ο εστιατόριο του Μπιτόπουλου Στέφανου (παππούς του Φαρμακοποιού)
Στην οδό Ζαλόγγου λίγο πιο κάτω όπως και σήμερα οι αδελφοί Αθανασούλα Παρασκευάς και Λεωνίδας ήταν οι μόνοι που σέρβιραν κοτόπουλο.
Φτάνουμε στο Συντριβάνι , στην οδό Σαρανταπόρου όπου βρισκόταν το πρακτορείο Ελασσόνας, υπήρχε το εστιατόριο Κύρου.
Στα ΚΤΕΛ για τη νότια Πιερία εκεί που σήμερα είναι τα Μπινελίκια ήταν το καφενείο ΚΟΡΟΜΠΗΛΗ, απέναντι ήταν το καφενείο του Κωστίκου, το καφενείο του Πουτσίκη και δίπλα στο ζαχαροπλαστείο ΑΒΕΡΩΦ, ήταν το σφαιριστήριο του Σωτήρη Τσάλη.
Στην οδό Αβέρωφ πάντα, που φαίνεται αποτελούσε πιάτσα για τους εκ Μαλαθριάς και Καρίτσας προερχόμενους ήταν το εστιατόριο του Δημόπουλου Βασίλειου, το εστιατόριο των Αφών Μανώλη και Θανάση Οικονόμου.
Για να θυμίσουμε λίγο την εικόνα της περιοχής, εκεί που σήμερα βρίσκεται το χρυσοχοείο ΣΤΑΛΙΚΑΣ, υπήρχε ένα κατάστημα με μαλάκια, του Τσαχαλίνα.
Στη θέση του σημερινού ΜΕΝΣ του Ιωσήφ Τσάλη ήταν ο φούρνος των Αφών Ποδα.
Στο σημερινό κατάστημα «ΜΠΟΥΓΙΟΥΡΝΤΙ» ήταν το πατσατσίδικο του Μάνου Κώστα.
Στο σημερινό ΣΝΑΙΝΤΕΡ ήταν το φαγάδικο του Παπαγεωργίου Θανάση.
Δίπλα ήταν το ταβερνείο του Μέρμηγκα (με κρασιά)
Το Φαρμακείο Τριανταφύλλου ήταν το μανάβικο του Ρογκότη.
Εκεί που είναι σήμερα το κατάστημα που πωλεί κοτόπουλα ήταν πατσατζίδικο του Αφών Βλάγκα.
Απέναντι στο κτίριο της Δημαρχίας (που έχει γκρεμιστεί) ακριβώς δίπλα ήταν το δικηγορικό γραφείο ΒΑΡΔΑΚΑ, εκεί που είναι σήμερα η αφετηρία ΚΑΡΙΤΣΑΣ ήταν το πατσατζίδικο του ΚΕΡΑΜΙΔΑ, δίπλα ήταν το φαγάδικο Παπαδημητρίου, μετά ήταν το εστιατόριο των ΜΑΝΩΛΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ και δίπλα ήταν η κάβα ΜΠΑΛΟΥΚΑ που τώρα είναι απέναντι.
Στη Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκεί που σήμερα είναι τα υποδήματα ΑΜΑΝΑΤΙΔΗ ήταν το εστιατόριο ΦΑΣΟΥΛΑ, στη γωνία Αβέρωφ και Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν το γυράδικο Αγιαννίτη.
Στην οδό Κύπρου υπήρχε το ζαχαροπλαστείο του Κώστα Πόδα, με τα περίφημα γλυκά κουταλιού, πατέρα του Ηλία και του Αλέκου και του Γιάννη.
Στην οδό Παρμενίωνος εκεί που σήμερα στεγάζεται η μουσική σχολή ήταν τα πατσατζίδικα των Κυριακού και Μαλούτα. Απέναντι εκεί που είναι σήμερα βρίσκεται το καθαριστήριο Νταϊου ήταν το πατσατζίδικο του Βλάγκα, που σέρβιραν τον πατσά στη λαδόκολα και ήταν νοστιμότατος και το μπαχαράδικο του Ταβαντζή που πουλούσε όλα τα σχετικά με τα μυρωδικά και τα αρτήματα που ήταν απαραίτητα για την μαγειρική της εποχής.
Η συνέχεια είναι γνωστή, δημιουργήθηκαν πολλά και ωραία καταστήματα εστίασης και χώροι για παιδιά, όπως τα Goody's που μεγάλωσαν αρκετές γενιές στην πόλη. Χώροι εστίασης νεολαίας, πολλοί από αυτούς υπάρχουν ακόμη. Και κάποιοι που έκλεισαν, αφήνοντας μας την πικρή γεύση μιας εποχής που φεύγει .
Μια μικρή επεξήγηση. Τα χαιρετίσματα στο Φαρδέλλα έστελναν οι εκτός πόλης Κατερίνης, καθώς το σπίτι του ήταν το πρώτο που συναντούσαν προερχόμενοι από το Καταφύγι, τη Νέα Ζωή, την Ανδρομάχη και το Σβορώνο. Όσο για το διαχωρισμό των αγροκτημάτων Μπατάλα και Τσιουπλή στην 25ης Μαρτίου ήταν δύσκολος καθώς χανόταν στο πράσινο και την άγρια φύση της μεταπολεμικής Κατερίνης.
Πηγή: Εστιατόρια Δήμος Κατερίνης
Πηγή: Ολύμπιο Βήμα http://olympiobima.gr/fagito-einai-apolaysi-ta-estiatoria-toy-hthes-kai-toy-simera-stin-katerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου