Σε δύο μέρες ξεκινάει η αλιευτική περίοδος με ανοιχτές πολλές εκκρεμότητες, ενώ η αύξηση των τιμών στα καυσόξυλα δικαιολογεί τις ελλείψεις στη Φλώρινα
Πολλοί στην Ελλάδα ανησυχούν με την ένταση που πυροδοτεί ο Ερντογάν και οι υπόλοιποι Τούρκοι αξιωματούχοι. Πολλοί, όχι όλοι, αφού αρκετοί είναι όσοι πιστεύουν ότι ο Τούρκος πρόεδρος τα κάνει όλα για εσωτερική κατανάλωση, ενόψει των δικών του εκλογών το 2023. Το καλό με τους υπερ-αισιόδοξους είναι ότι συνεχίζουν ψυχολογικά την καθημερινότητά τους σα να μη συμβαίνει τίποτα, ενώ παράλληλα λειτουργούν ως αγχολυτικό για το σύνολο της κοινωνίας. Το κακό είναι πως όταν διαψεύδονται, έτσι απροετοίμαστοι που είναι, εκπλήσσονται τόσο πολύ που αρχικά παραλύουν και στη συνέχεια, μόλις συνειδητοποιήσουν τις εξελίξεις, πέφτουν από πολύ ψηλά στο έδαφος και με γδούπο. Αντικειμενικά η σημερινή Τουρκία υπό τον Ερντογάν είναι μια χώρα από την οποία μπορεί κανείς να περιμένει τα πάντα. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια εμπλέκεται διαρκώς σε πολέμους (Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Αζερμπαϊτζάν και αλλού), κάτι που επειδή είναι εθιστικό και επαναλαμβάνεται δεν κάνει ιδιαίτερη εντύπωση στους πολίτες της γειτονικής χώρας.
Περιμένουν αποζημιώσεις στη Μηχανιώνα
Η έναρξη της αλιευτικής περιόδου των μηχανοτρατών από το Σάββατο 1η Οκτωβρίου βρίσκει πολλούς από τους αλιείς της Νέας Μηχανιώνας απλήρωτους, αφού οι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον κλάδο, δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί στη χώρα μας. Με το ναυτιλιακό πετρέλαιο στα 1200 ευρώ το χιλιόλιτρο, έναντι 400 ευρώ πέρσι, η απομάκρυνση από τις ακτές καθίσταται ασύμφορη. Οι αλιείς περιμένουν την κάλυψη τουλάχιστον του 50% των εξόδων τους, αλλά και πάλι σκέφτονται να ψαρέψουν σε πρώτη φάση σχετικά κοντά στις ακτές της Θεσσαλονίκης. Και, πάντως, να μη φτάσουν στα ανοιχτά της Λήμνου, του Άη Στράτη και της Λέσβου. Κάτι που σημαίνει ότι οι ψαριές θα είναι περιορισμένες και οι τιμές θα ανέβουν ακόμη περισσότερο. Οι μόνοι που πανηγυρίζουν γι’ αυτό είναι οι Τούρκοι ψαράδες, οι οποίοι όταν λείπουν τα ελληνικά σκάφη λυμαίνονται τα νερά του βορειανατολικού τμήματος της Μεσογείου. Σε αυτή την εικόνα προστίθεται και το μόνιμο πρόβλημα των «ερασιτεχνών – επαγγελματιών» αλιέων, όπως τους λένε. Είναι οι 300.000 εγγεγραμμένοι ως ερασιτέχνες ψαράδες, πολλοί εκ των οποίων λειτουργούν στην ουσία σαν επαγγελματίες, αφού αλιεύουν μεγάλες ποσότητες ψαριών, τα οποία πουλάνε στην αγορά, κυρίως σε καταστήματα εστίασης. Αν, μάλιστα, προσθέσει κανείς τους 400.000 αλιείς άλλων χωρών που ψαρεύουν στα νερά του Ιονίου πελάγους αντιλαμβάνεται το μέγεθος της ζημίας για τους καθαρόαιμους επαγγελματίες του κλάδου.
Ελλείψεις στη Φλώρινα, κλοπή – μαμούθ στη Θέρμη
Τριάντα ευρώ ο τόνος στα καυσόξυλα είναι μεγάλη διαφορά και εξηγεί αφενός γιατί δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην αγορά της Φλώρινας, αλλά και γιατί κάποιοι μπήκαν στον κόπο να οργανώσουν ολόκληρη επιχείρηση για να… απαλλοτριώσουν 20 τόνους από το Λιβάδι του δήμου Θέρμης, σε υψόμετρο άνω των 700 μέτρων. Οι φετινές τιμές στη Φλώρινα, όπου ήδη ανάβουν τζάκια εδώ και 15 ημέρες αφού τα βράδια η θερμοκρασία στην πόλη πέφτει στους 3 με 4 βαθμούς Κελσίου, ενώ στα χωριά φτάνει στο 0 και ακόμη χαμηλότερα, διαμορφώνονται γύρω στα 140 ευρώ ο τόνος. Στη Θεσσαλονίκη η τιμή είναι 170 ευρώ, σε κάποιες περιπτώσεις και παραπάνω. Κάπως έτσι τα καυσόξυλα που προορίζονταν για τη Φλώρινα βρίσκονται στις αγορές της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, υποχρεώνοντας τις αρχές της ακριτικής πόλης να «παζαρεύουν» με την κεντρική εξουσία για υλοτόμηση εκτός περιόδου και σε άλλες περιοχές. Επειδή, ακριβώς, η τιμή των καυσόξυλων αυξήθηκε πολύ φέτος έδρασαν αυτοί που οργάνωσαν την κλοπή στο Λιβάδι. Διότι για να σηκώσουν 20 τόνους χρειάστηκε μεγάλο φορτηγό και ειδικό φορτωτικό μηχάνημα. Με προβλεπόμενο τζίρο τα 3.000 – 3.500 ευρώ η… δουλειά ήταν συμφέρουσα.
Μια χώρα της… πλάκας
Ηθική κόντρα στην πραγματικότητα. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς την προσπάθεια που καταβάλλει το υπουργείο Οικονομικών να διευθετήσει το επί δεκαετίες εκκρεμές ζήτημα των καταπατημένων του Δημοσίου. Κι ενώ κανείς θα ανέμενε ως αυτονόητη λύση την αποβολή των καταπατητών ή –έστω- την παραχώρηση των καταπατημένων εκτάσεων έναντι σοβαρού ενοικίου, το κράτος επιλέγει το δικαίωμα εξαγοράς καταπατημένων εκτάσεων που βρίσκονται στην κατοχή των παράνομων καταπατητών για περισσότερα από 40 χρόνια. Το σχετικό νομοσχέδιο θα έχει ψηφιστεί –εκτός απροόπτου- μέχρι το τέλος του έτους και οι πληροφορίες λένε πως είναι πολύ καλά θωρακισμένο νομικά, καθώς ήδη έχει περάσει από ενδελεχή έλεγχο προκειμένου να αποφευχθούν θέματα αντισυνταγματικότητας. Υπουργείο Δικαιοσύνης και Συμβούλιο της Επικρατείας φαίνεται ότι έχουν δώσει το πράσινο φως για την κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή. Θα περιέχει αρκετές εξαιρέσεις, αλλά το ηθικό ζήτημα παραμένει ανοιχτό ή μάλλον ορθάνοιχτο. Είναι χαρακτηριστικό ότι χθες μια γνωστή, μητέρα δύο παιδιών σε ηλικία σχολείου, που φημίζεται για την ψυχραιμία της, όταν διάβασε τις σχετικές πληροφορίες είπε ότι πολύ θα ήθελε να καταπατήσει κάποια έκταση – φιλέτο του Δημοσίου. Στην ερώτηση της ομήγυρης τι θα την κάνει, αφού ακόμη κι αν επαναληφθούν οι φαιδρότητες του ελληνικού κράτους θα χρειαστεί το λιγότερο 40 χρόνια για να αποκτήσει τίτλους ιδιοκτησίας η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «Ας το κάνουν τα παιδιά!». Η ουσία είναι ότι με τη συγκεκριμένη ρύθμιση, εκτός από ότι… τακτοποιούνται πολλές εκκρεμότητες, το ελληνικό κράτος αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι στο πεδίο των ακινήτων είναι απλώς… της πλάκας. Νομιμοποιεί αυθαίρετα, το κάνει δεύτερη και τρίτη φορά, αποφεύγει να αποκαταστήσει τη νομιμότητα, ακόμη και όπου αυτό μπορεί να γίνει, και τώρα νομιμοποιεί για «30 αργύρια» τους καταπατητές. Όσο για τις προϋποθέσεις που βάζει -χαμηλά εισοδήματα, πρώτη κατοικία, έδρα επιχείρησης και άλλα… ψυχοπονιάρικα- είναι σαφές ότι μπορούν να προσπεραστούν με άνεση, ενώ ακόμη και οι έλεγχοι είναι δύσκολο να γίνουν και να αποδώσουν. Το μήνυμα, λοιπόν, είναι ένα: Η αυθαιρεσία και η καταπάτηση είναι δύο δρόμοι που μπορούν να οδηγήσουν άνετα στον Παράδεισο. Όσο για τους νομιμόφρονες παραμένουν στην Ελλάδα τα μεγάλα κορόιδα του συστήματος.
voria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου