Ο κύβος επιτέλους ερρίφθη. Ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε επισήμως στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου της περασμένης Τρίτης τον χρόνο διεξαγωγής των εθνικών εκλογών. Πλέον όλοι γνωρίζουν ότι οι πρώτες κάλπες θα ανοίξουν την 21η Μαΐου και οι δεύτερες, αν χρειαστεί, στις αρχές Ιουλίου, αν όχι στις 2, σίγουρα στις 9, για να μη διαταραχθεί η τουριστική περίοδος που τότε θα έχει ζεσταθεί για τα καλά.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Πήρε τον χρόνο που χρειαζόταν μετά την εθνικών διαστάσεων τραγωδία των Τεμπών, προσπάθησε να αμβλύνει τις δυσμενέστατες για αυτόν και την κυβέρνησή του εντυπώσεις που άφησε πίσω του το μοιραίο δυστύχημα της σύγκρουσης των δύο τρένων που ταξίδευαν στην ίδια γραμμή από αντίθετες κατευθύνσεις, αλλά κατανόησε ότι δεν μπορούσε να παρατείνει επί μακρόν την πολιτική εκκρεμότητα.
Το σοκ των Τεμπών
Οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις τον πίεζαν αφόρητα, αλλά και η σοκαρισμένη κοινή γνώμη μη μπορώντας να αποδεχθεί το αδιανόητο γεγονός συνέχιζε να τον πιέζει με τον τρόπο της. Αποτυπωνόταν αυτή στο πρόσωπό του, στις κινήσεις, στον λόγο και στη συμπεριφορά του. Το τελευταίο διάστημα ο κ. Μητσοτάκης είχε εμφανώς χάσει τη σιγουριά και τη βεβαιότητα του παρελθόντος. Κόμπιαζε, μέτραγε τα λόγια του, ένιωθε τη δυσπιστία και τα κύματα αμφισβήτησης που τον κατεδίωκαν.
Κοινώς, είχε χάσει τον ηγεμονικό αέρα των προηγούμενων χρόνων. Κακά τα ψέματα, ο Πρωθυπουργός εξήλθε βαριά τραυματισμένος από την κρίση των Τεμπών, θόλωσε η εικόνα που φιλοτεχνούσε όλα τα προηγούμενα χρόνια, η βιτρίνα της μεταρρύθμισης έσπασε και το αφήγημά του επίσης, αυτό το κύμα μεγάλων προσδοκιών που συστηματικά καλλιεργούσε, ετρώθη κατά τρόπο καίριο και καθοριστικό. Τα ρήγματα είναι πλέον πολλά σε πλήθος μετώπων. Ο κύκλος των υπερασπιστών του περιορίστηκε σημαντικά. Δεν υπάρχουν πια τόσο πολλοί εκεί έξω να πίνουν νερό στο όνομά του και τα δίκτυα που τον υποστήριζαν μετά πάθους δεν διατηρούν την αυτή διάθεση.
Η δεξιά της δεξιάς
Αυτό το πολύχρωμο κόμμα, όπως ο ίδιος προσδιόρισε την τρέχουσα και διεκδικούσα δεύτερη τετραετία Νέα Δημοκρατία, δεν είναι τόσο ελκυστικό όσο στο παρελθόν. Το βασικό του επιχείρημα επίσης για τον εκσυγχρονισμό και τον εξευρωπαϊσμό του κράτους και της χώρας υπονομεύθηκε στον μέγιστο βαθμό, φανερώνοντας δομικού τύπου αδυναμίες τόσο στη λειτουργία του κόμματος και του κράτους όσο και του επιτελικού σχήματος που καθοδηγούσε την κυβέρνησή του.
Ηδη όλο το προηγούμενο διάστημα οι νεοδημοκράτες υποψήφιοι βουλευτές ένιωθαν τα παραπάνω περιγραφόμενα κύματα αμφισβήτησης εκδηλούμενα από διάφορες κοινωνικές και πολιτικές ζώνες. Οι κινούμενοι στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας ψηφοφόροι, οι οποίοι στις εκλογές του 2019 την υπερψήφισαν λόγω του Μακεδονικού, είναι πλέον σε απόσταση μεγάλη. Δεν τους ελκύει η πολύχρωμη Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη, ούτε τα προερχόμενα από το εκσυγχρονιστικό ΠαΣοΚ νεοδημοκρατικά στελέχη. Οι περισσότεροι από αυτούς προσβλέπουν σε ένα δικό τους αυταρχικό, παλαιού τύπου, κράτος που θα τους φροντίζει και θα καλύπτει όλες τους τις ανάγκες. Μετά το δυστύχημα των Τεμπών και η ζώνη των νέων μεταξύ 17-34 δηλώνει ευθέως πια την απόστασή της από τον κ. Μητσοτάκη και το κόμμα του. Και στον χώρο του Κέντρου μετρά απώλειες ο κ. Μητσοτάκης, ιδιαιτέρως μετά το σκάνδαλο των υποκλοπών και τις αμφισβητήσεις που ηγέρθησαν μετά τις αποκαλύψεις για την εμπλοκή στελεχών του περιβάλλοντός του.
Το χαρτί της οικονομίας
Παρά ταύτα δεν χωρεί αμφιβολία ότι ο κ. Μητσοτάκης θα επιμείνει και θα δώσει σκληρή μάχη με όλες του τις δυνάμεις με σκοπό να ανακτήσει το χαμένο έδαφος, να μετριάσει φθορές και απώλειες και να διεκδικήσει με αξιώσεις ακόμη την αυτοδυναμία, όσο κι αν η προοπτική της φαίνεται να έχει απομακρυνθεί σημαντικά. Ο κ. Μητσοτάκης θα θελήσει να επουλώσει το τραύμα των Τεμπών, αλλά κατά τα φαινόμενα θα επιχειρήσει να δώσει τη μάχη στη ζώνη της οικονομίας, όπου θεωρεί ότι διατηρεί ισχυρό προβάδισμα και πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων του. Εκεί όντως περισσεύουν οι υποστηρικτές του. Στην πλειονότητά τους παραγωγοί, επιχειρηματίες, εμπορευόμενοι αγαθών και υπηρεσιών, του τουρισμού συμπεριλαμβανομένου, και επαγγελματίες διαφόρων κλάδων που είδαν τις δουλειές τους να ανακάμπτουν τα προηγούμενα τρία-τέσσερα χρόνια ομνύουν στη σταθερότητα που ο κ. Μητσοτάκης ευαγγελίζεται.
Ο συγκεκριμένος κύκλος δεν είναι αμελητέος, επιδρά στην κοινωνία και ασκεί ισχυρή επιρροή στο εκλογικό σώμα. Ωστόσο κατά κοινή πεποίθηση δεν αρκεί για να δώσει τη νίκη που διεκδικεί ο κ. Μητσοτάκης.
Πού στοχεύει ο Τσίπρας
Θα απαιτήσει επιπλέον προσπάθειες για να ξανακερδίσει τον ευρύ κύκλο των δημοσίων υπαλλήλων, των εκπαιδευτικών και ευρύτερα των λαϊκών στρωμάτων που νιώθουν απόσταση μεγάλη από τον επιτελικό κύκλο εξουσίας του κ. Μητσοτάκη.
Στη συγκεκριμένη ζώνη ασκούνται κυρίως τα κόμματα της Κεντροαριστεράς. Ο κ. Τσίπρας έχει αποκτήσει προσωπική επιρροή σε έναν παραδοσιακό κύκλο ψηφοφόρων που αναζητεί τα ανδρεοπαπανδρεϊκά πρότυπα και επιπλέον έχει απορροφήσει πολιτικά πρόσωπα προερχόμενα από εκείνο τον κύκλο. Διεκδικεί έτσι με αξιώσεις αυτή την πολυπληθή ζώνη και ελπίζει ότι φορτσάροντας στις επόμενες σαράντα εννέα αμιγώς προεκλογικές μέρες θα τους φέρει ακόμη πιο κοντά του.
Η αντεπίθεση του ΠαΣοΚ
Από την άλλη και το ΠαΣοΚ του κ. Ανδρουλάκη έχει στημένες τις δικές του βάσεις στον συγκεκριμένο χώρο. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι τις τελευταίες ημέρες ο κ. Ανδρουλάκης με την τοποθέτησή του στην ΕΡΤ έκανε διακριτή την παρουσία του αρνούμενος την υποστήριξή του τόσο στον κ. Μητσοτάκη όσο και στον κ. Τσίπρα. Ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ διεκδίκησε την αυτονομία του και μπορεί να πει κανείς ότι την εξασφάλισε, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση. Αρνήθηκε το επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη και τα ατοπήματά του, δήλωσε ότι δεν μπορεί να στηρίξει έναν πρωθυπουργό που αν δεν οργάνωσε σίγουρα ανέχθηκε τις υποκλοπές και ακόμη τοποθετήθηκε απέναντι στον κ. Τσίπρα επικαλούμενος την προβληματικότητα της πρώτης αριστερής διακυβέρνησης του 2015.
Ο ίδιος θεωρεί πλέον ότι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και από εδώ και πέρα θα θελήσει να αναδείξει το σχέδιό του για τη χώρα και την οικονομία της, προβάλλοντας το σχέδιο που έχει εκπονήσει ο άλλοτε υπουργός Οικονομικών κ. Νίκος Χριστοδουλάκης, το μόνο σαφές και συγκεκριμένο που έχει κατατεθεί σε τούτη την προεκλογική περίοδο όπως λέει. Καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν επίσης ότι προσεχώς ο κ. Ανδρουλάκης θα αναδείξει και άλλες πτυχές της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης. Στο περιβάλλον του κ. Ανδρουλάκη ήδη μιλούν για τον στενό ελιτίστικο κύκλο που συγκροτήθηκε εντός και εκτός του Μεγάρου Μαξίμου με σκοπό τη διαχείριση των πάντων. Λένε χαρακτηριστικά ότι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι γύρω από τον κ. Μητσοτάκη έχει συγκροτηθεί ένα δίκτυο αλληλεξάρτησης και επιρροής που στηρίζεται σε πρόσωπα με κοινές εκπαιδευτικές εμπειρίες και παρουσίες. Μια απλή χαρτογράφηση, λένε πρόσωπα που συνδέονται με τον κ. Ανδρουλάκη, θα καταδείξει ότι ο ευρύτερος κύκλος του κ. Μητσοτάκη έχει αποφοιτήσει από το Κολλέγιο Αθηνών και συνδέεται με πολύ συγκεκριμένα αμερικανικά πανεπιστήμια. Με μια δόση συνωμοσιολογίας αποδίδουν τους συμμετέχοντες στο δίκτυο Μητσοτάκη ως «μυημένους» σε συγκεκριμένους σκοπούς και στόχους που πολύ απέχουν από τους στόχους και τους πόθους του ελληνικού λαού.
Αναμέτρηση επιβίωσης
Γίνεται φανερό και από τα παραπάνω ότι οι επόμενες σαράντα εννέα εκλογικές μέρες δεν θα είναι απλές, παρά σκληρές και δύσκολες για όλους. Θα είναι μια αναμέτρηση επιβίωσης και ως εκ τούτου δεν θα έχει έλεος… Πολύ περισσότερο όταν διάχυτη είναι η εντύπωση ότι όλα παίζονται και δεν μπορούν να υπάρξουν ασφαλείς προγνώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου