"Κάποτε η Κατερίνη μας ήταν..."

 

Κάποτε η Κατερίνη μας ήταν, και όχι είχε, μια παλιά κι όμορφη πόλη. Με φτωχικά χαμόσπιτα, αυλές, σοκάκια, χωματόδρομους αλλά κ αρχοντόσπιτα. Μονόπατα κ δίπατα, περιτριγυρισμένα με χοντρούς αυλόγυρους, επιβλητικές θύρες. Σήμερα σώζονται ελάχιστα απομεινάρια του τότε. Άλλα καλά κρυμμένα σε γειτονιές, συνοικίες, παρόδους, ναι, οι πάροδοι κρύβουν έναν άλλο κόσμο -μου είπε πριν καιρό κάποιος που τυχαία ήρθε στη δική μου κ με ώθησε να τον ξεναγήσω στις ερειπωμένες οικίες της- κι άλλα πάνω στους δρόμους που κάθε μέρα διασχίζουμε μα τα προσπερνάμε. Στέκουν αγέρωχα γλιτώνοντας μόνιμα ή προσωρινά την κατεδάφιση, άγνωστο μέχρι πότε...Αυλόθυρα ανάμεσα σε ψηλούς στύλους με επιστύλια κ γύρω γύρω τείχος με πλεκτά κιγκλιδώματα, κλασικό σχέδιο αλλοτινών χρόνων...