Το Δημοτικό Συμβούλιο αποτελεί, στη βάση της ελληνικής νομοθεσίας (Ν. 3852/2010 «Καλλικράτης» και μετέπειτα νόμοι), το κυρίαρχο όργανο διοίκησης του Δήμου. Είναι, επί της ουσίας, το πλησιέστερο κύτταρο δημοκρατίας στον πολίτη. Έτσι λένε τα χαρτιά ...Είναι όμως;
Η αρμοδιότητά του είναι γενική και αποφασιστική αφού οφείλει να αποφασίζει για όλα τα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν τον δήμο, από τη θέσπιση φόρων και τελών που επιβαρύνουν κάθε νοικοκυριό, μέχρι την έγκριση του προϋπολογισμού και τη λήψη τοπικών κανονιστικών αποφάσεων που διαμορφώνουν την καθημερινότητα (καθαριότητα, κυκλοφοριακό, χρήση κοινόχρηστων χώρων κ.α.). Ο νομοθέτης ορίζει ρητά ότι κάθε δημοτικός σύμβουλος πρέπει να ψηφίζει με απόλυτη ελευθερία, αποβλέποντας αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του συνόλου των δημοτών.
Στη θεωρία, λοιπόν, το ΔΣ είναι ο χώρος όπου η τοπική κοινωνία σχεδιάζει το μέλλον της... Πόσο όμορφο ακούγεται αυτό!!!
Αν το Δημοτικό Συμβούλιο είναι το κύτταρο της δημοκρατίας, τότε αυτό το κύτταρο σήμερα μοιάζει άρρωστο στις περιοχές μας... Παρακολουθώντας τις συνεδριάσεις –είτε δια ζώσης είτε μέσω διαδικτύου– ο πολίτης δεν βλέπει διαβούλευση, αλλά αντιπαράθεση για το θεαθήναι.
Η συζήτηση υποχωρεί μπροστά στον θόρυβο... Οι τοποθετήσεις των συμβούλων εξαντλούνται σε μικροπολιτική εκμετάλλευση των προβλημάτων ή σε φραστικές αντιπαραθέσεις με στόχο την προσωπική προβολή... Οι φωνές και οι προσωπικές επιθέσεις καταλαμβάνουν τον χώρο που θα έπρεπε να ανήκει στην τεκμηριωμένη γνώμη και την ανάλυση δεδομένων...
Ο θεσμός έχει γίνει μία αρένα εντυπώσεων, όπου η ουσία θυσιάζεται στον βωμό του προσωπικού «εγώ» και της τηλεοπτικής στιγμής. Πόσοι σύμβουλοι πραγματικά έχουν διαβάσει τα δεκάδες φύλλα των εισηγήσεων προϋπολογισμού ή των μελετών; Πόσοι σύμβουλοι ξέρουν να διαβάζουν (εισηγήσεις...) ;;;;; Έφτασε η ψήφος δίνεται με βάση την παράταξη και όχι με βάση τη γνώση του θέματος.
Ως αποτέλεσμα, τα Δημοτικά Συμβούλια σπαταλούν ώρες σε δευτερεύοντα ζητήματα, ενώ αποφεύγουν να συγκρουστούν με τα δομικά, χρόνια προβλήματα της πόλης και την οργάνωση για το αύριο. Τα «μεγάλα» θέματα μένουν στην άκρη, γιατί απαιτούν συναίνεση, όραμα και σκληρή δουλειά, στοιχεία που σπανίζουν όταν ο μόνος στόχος είναι η αντιπολιτευτική ή η κυβερνητική φθορά....
Ωστόσο, η καλή σημερινή κατάντια της εικόνας των δημοτικών συμβουλίων δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε τη δυναμική του θεσμού. Το Δημοτικό Συμβούλιο έχει τη δυνατότητα να γίνει ο πυρήνας της δημιουργικότητας και του οράματος!
Φανταστείτε έναν χώρο όπου η αντιπαράθεση είναι παραγωγική...οι σύμβουλοι, αντί να φωνάζουν, διασταυρώνουν στοιχεία, προτείνουν εναλλακτικά σενάρια (π.χ. για τη χρηματοδότηση ενός έργου) και καταλήγουν στην καλύτερη δυνατή λύση, ακόμα κι αν αυτή προτάθηκε από την αντίθετη παράταξη!!! Είμαι τρελός θα μου πείτε...που γίνονται αυτά;; Κι όμως γίνονται ...
Η σωστή συζήτηση θα επέτρεπε την ενεργό διαβούλευση με την κοινωνία – όχι απλώς την παρουσία πολιτών, αλλά τη δημιουργία εξειδικευμένων επιτροπών (με μηχανικούς, αρχιτέκτονες, περιβαλλοντολόγους, οικονομολόγους του δήμου...) που θα προετοιμάζουν τις αποφάσεις... Με αυτόν τον τρόπο, το ΔΣ θα μετατραπεί από αρένα σε παραγωγικό εργαστήριο που θα συζητάει στοχευμένες προτάσεις και όχι την πρόταση κάθε ανθρώπου που έτυχε -σε πολλές περιπτώσεις με απειροελάχιστες ψήφους - να είναι δημοτικός σύμβουλος.
Η ευθύνη για τη μετατροπή του ΔΣ από κακό Reality Show σε φάρο Δημοκρατίας ανήκει στους αιρετούς, αλλά και στους πολίτες...
Ας μάθουμε κάποια στιγμή να μην επιτρέπουμε το θεαθήναι να καταπιεί την ουσία!! Πρέπει να απαιτούμε τεκμηρίωση των όσων ακούμε (όοοοοοταν τα ακούμε....) πρέπει κυρίως προεκλογικά να ζητάμε όραμα και κρίνετε τους εκπροσώπους μας με βάση τις λύσεις που φέρνουν άμεσα και όχι με βάση το πόσο δυνατά φωνάζουν στα μικρόφωνα και στα δημοτικά συμβούλια....
Νίκος Λακασάς
Ενεργός πολίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου