Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από την εις Κύριον εκδημία του φίλου μου και φίλου και του πατέρα μου Δημητρού, του Νέστορα της Σκοτίνας, του Νικόλα Καρκαφίρη του Γεωργίου (γιος του μπαρμπα Λιόλια Καρκαφίρη).
Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016 και στον κατάμεστο νέο μεγαλοπρεπή Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Σκοτίνας, τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία και το Ιερό ετήσιο Μνημόσυνο για...
την ανάπαυση της ψυχής του Νικόλα Καρκαφίρη.
Συλλειτούργησαν ο τοπικός Ιερέας παπά Λευτέρης Βαστάζος και ο Σκοτινιώτης Πρωτοπρεσβύτερος συνταξιούχος και ξάδερφος μου παπα Διονύσης Κουκουσάς, ο οποίος κήρυξε και τον Θείο λόγο.
Μετά την απόλυση ο καφές και το γεύμα δόθηκε στην παρακείμενη αίθουσα που είναι δωρεά του Σκοτινιώτη συνταξιoύχου Πρωτοπρεσβυτέρου παπα Μίχου ( Μιχάλη ), Βλέτση. Μετά στο ουζερί του Βαγγελάκου με φίλους , προβήκαμε μέχρις τις 3.30 μ.μ. σε ουζοποσία.
Για όσους δεν γνώριζαν το Νικόλα, γράφω για τον φιλήσυχο οικογενειάρχη και μικροεπιχειρηματία με το εστιατόριο και το ξενοδοχείο στην όμορφη παραλία της Σκοτίνας "ΛΕΥΚΕΣ".
Μπροστά στην παραλία της Σκοτίνας, σε απόσταση 50 μέτρων από τη θάλασσα, κάτω από τις κορυφές του Ολύμπου και μπροστά στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας.
Στο εστιατόριο φρέσκο ψάρι που μόλις βγήκε από τη θάλασσα.
Υπάρχουν ακόμα πλατιές ακτές σπάνιας φυσικής ομορφιάς ,με πλούσια και χρυσή άμμο που διακόπτεται από βότσαλα, άλση και πευκώνες που καταλήγουν ομαλά σε γαλάζια και ζεστή θάλασσα.
"Εφαγα ψωμί" στο σπίτι του Νικόλα και της συζύγου του Πολυξένης.
Το ψωμί ορίζει την σφυρηλατημένη φιλία.
Ερχόταν κάπου κάπου στο προαύλιο του σχολείου ο αείμνηστος φίλος Νικόλας Καρκαφίρης και μου έλεγε "δάσκαλε έλα σήμερα στο σπίτι να φάμε μαζί". Του έλεγα, "Νικόλα σήμερα έχω δουλειά στο σχολείο μέχρι τις 3μ.μ., φάτε εσείς και θα έρθω εγώ να πιούμε κανένα κρασάκι και να πούμε κανένα καλαμπούρι γύρω στις 3 μ.μ.! "Δάσκαλε δεν θα φάμε, θα σε περιμένουμε στις 3 μ.μ., να φάμε όλοι μαζί" . ΄Ετσι και γινόταν. Μετά τρώγοντας, συζητώντας και κουτσοπίνοντας, νυχτώναμε.
Ο ΝΕΣΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΣΚΟΤΙΝΑΣ, ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΑΡΚΑΦΙΡΗΣ ΤΟΥ μπαρμπα Λιόλια Καρκαφίρη.
Ο Νέστορας ( Νέστωρ ) < νέομαι (έρχομαι, επιστρέφω), εξ ου και νόστος "αυτός που επιστρέφει από μακριά, ο ταξιδεμένος"), ήταν μυθικός ήρωας της αρχαίας Ελλάδας και βασιλέας της Πύλου.
Το όνομα Νέστορας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Ιστορία της Ελλάδας εδώ και 3000 χρόνια.
Το 1150 με 1200 προ Χριστού, γνωρίζουμε ότι όλοι οι ΄Ελληνες βασιλείς κρεμόντουσαν από τα χείλη του σοφού Βασιλέα Νέστωρος της Πύλου πριν από τον Τρωικό πόλεμο.΄Ηταν αυτός που θα ένωνε τους ΄Ελληνες για την εκστρατεία της Τροίας και τελικά τους ένωσε, αφού ,άμβλυνε τις αντιθέσεις των Αχιλλέα και Αγαμέμνονα.
Το 305 μετά Χριστό περίπου,ένας άλλος Νέστορας ζητά την ευλογία του Αγίου Δημητρίου για να αντιπαλαίσει τον γίγαντα Λυαίο που ήταν το σύμβολο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ,προσωπικός φίλος του Διοκλητιανού και διώκτης των Χριστιανών.
΄Ετσι λοιπόν και ο Νικόλας Καρκαφίρης υπήρξε Νέστορας και σε προσωπικές μου μικροπεριπέτειες στα χρόνια που δίδασκα στη Σκοτίνα. Πέρασαν τα χρόνια τώρα, ας μη μπούμε σε λεπτομέρειες.
Νίκο θα σε θυμόμαστε. Αιώνια να υπάρχει η μνήμη για σένα ( στον ουρανό ),αδελφέ μας, που αξίζεις να σε μακαρίζουν και να σε θυμούνται για πάντα.
Γιώργος Δ. Γιαννουλόπουλος
Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016 και στον κατάμεστο νέο μεγαλοπρεπή Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Σκοτίνας, τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία και το Ιερό ετήσιο Μνημόσυνο για...
την ανάπαυση της ψυχής του Νικόλα Καρκαφίρη.
Συλλειτούργησαν ο τοπικός Ιερέας παπά Λευτέρης Βαστάζος και ο Σκοτινιώτης Πρωτοπρεσβύτερος συνταξιούχος και ξάδερφος μου παπα Διονύσης Κουκουσάς, ο οποίος κήρυξε και τον Θείο λόγο.
Μετά την απόλυση ο καφές και το γεύμα δόθηκε στην παρακείμενη αίθουσα που είναι δωρεά του Σκοτινιώτη συνταξιoύχου Πρωτοπρεσβυτέρου παπα Μίχου ( Μιχάλη ), Βλέτση. Μετά στο ουζερί του Βαγγελάκου με φίλους , προβήκαμε μέχρις τις 3.30 μ.μ. σε ουζοποσία.
Για όσους δεν γνώριζαν το Νικόλα, γράφω για τον φιλήσυχο οικογενειάρχη και μικροεπιχειρηματία με το εστιατόριο και το ξενοδοχείο στην όμορφη παραλία της Σκοτίνας "ΛΕΥΚΕΣ".
Μπροστά στην παραλία της Σκοτίνας, σε απόσταση 50 μέτρων από τη θάλασσα, κάτω από τις κορυφές του Ολύμπου και μπροστά στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας.
Στο εστιατόριο φρέσκο ψάρι που μόλις βγήκε από τη θάλασσα.
Υπάρχουν ακόμα πλατιές ακτές σπάνιας φυσικής ομορφιάς ,με πλούσια και χρυσή άμμο που διακόπτεται από βότσαλα, άλση και πευκώνες που καταλήγουν ομαλά σε γαλάζια και ζεστή θάλασσα.
"Εφαγα ψωμί" στο σπίτι του Νικόλα και της συζύγου του Πολυξένης.
Το ψωμί ορίζει την σφυρηλατημένη φιλία.
Ερχόταν κάπου κάπου στο προαύλιο του σχολείου ο αείμνηστος φίλος Νικόλας Καρκαφίρης και μου έλεγε "δάσκαλε έλα σήμερα στο σπίτι να φάμε μαζί". Του έλεγα, "Νικόλα σήμερα έχω δουλειά στο σχολείο μέχρι τις 3μ.μ., φάτε εσείς και θα έρθω εγώ να πιούμε κανένα κρασάκι και να πούμε κανένα καλαμπούρι γύρω στις 3 μ.μ.! "Δάσκαλε δεν θα φάμε, θα σε περιμένουμε στις 3 μ.μ., να φάμε όλοι μαζί" . ΄Ετσι και γινόταν. Μετά τρώγοντας, συζητώντας και κουτσοπίνοντας, νυχτώναμε.
Ο ΝΕΣΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΣΚΟΤΙΝΑΣ, ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΑΡΚΑΦΙΡΗΣ ΤΟΥ μπαρμπα Λιόλια Καρκαφίρη.
Ο Νέστορας ( Νέστωρ ) < νέομαι (έρχομαι, επιστρέφω), εξ ου και νόστος "αυτός που επιστρέφει από μακριά, ο ταξιδεμένος"), ήταν μυθικός ήρωας της αρχαίας Ελλάδας και βασιλέας της Πύλου.
Το όνομα Νέστορας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Ιστορία της Ελλάδας εδώ και 3000 χρόνια.
Το 1150 με 1200 προ Χριστού, γνωρίζουμε ότι όλοι οι ΄Ελληνες βασιλείς κρεμόντουσαν από τα χείλη του σοφού Βασιλέα Νέστωρος της Πύλου πριν από τον Τρωικό πόλεμο.΄Ηταν αυτός που θα ένωνε τους ΄Ελληνες για την εκστρατεία της Τροίας και τελικά τους ένωσε, αφού ,άμβλυνε τις αντιθέσεις των Αχιλλέα και Αγαμέμνονα.
Το 305 μετά Χριστό περίπου,ένας άλλος Νέστορας ζητά την ευλογία του Αγίου Δημητρίου για να αντιπαλαίσει τον γίγαντα Λυαίο που ήταν το σύμβολο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ,προσωπικός φίλος του Διοκλητιανού και διώκτης των Χριστιανών.
΄Ετσι λοιπόν και ο Νικόλας Καρκαφίρης υπήρξε Νέστορας και σε προσωπικές μου μικροπεριπέτειες στα χρόνια που δίδασκα στη Σκοτίνα. Πέρασαν τα χρόνια τώρα, ας μη μπούμε σε λεπτομέρειες.
Νίκο θα σε θυμόμαστε. Αιώνια να υπάρχει η μνήμη για σένα ( στον ουρανό ),αδελφέ μας, που αξίζεις να σε μακαρίζουν και να σε θυμούνται για πάντα.
Γιώργος Δ. Γιαννουλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου