Τις τελευταίες δύο εβδομάδες και κάτι παραπάνω, συνεχίζεται η κυκλοφορία των ΙΧ οχημάτων (και όχι των φορτηγών άνω των 3,5 τόνων) στον αμφιδρομημένο κλάδο προς Θεσσαλονίκη της σήραγγας Κατερίνης. Το έργο, που κράτησε περίπου δύο χρόνια κλειστούς και τους δύο κλάδους της σήραγγας, τελείωσε στις 13 Μαΐου. Περίπου 24 μήνες κράτησε και η ταλαιπωρία των κατοίκων, οι οποίοι πλέον θα ανεβαίνουν και θα κατεβαίνουν στοn δρόμο Αθήνας – Θεσσαλονίκης από τον αμφιδρομημένο κλάδο της σήραγγας μέχρι την άνοιξη του 2025, όταν -σύμφωνα με τον προγραμματισμό- θα ανοίξει και ο διπλανός κλάδος και τα οχήματα θα ανεβαίνουν από εκείνον, ενώ η αμφιδρομημένη σήραγγα που εγκαινιάστηκε στα μέσα του Μαΐου θα επιστρέψει στην κανονικότητα και θα χρησιμοποιείται μόνο για την κάθοδο των οχημάτων προς Θεσσαλία και Νότια Ελλάδα. Σίγουρα είναι καλό νέο για τους οδηγούς ότι δεν υποχρεώνονται σε παράκαμψη και δεν μπαίνουν μέσα στην Κατερίνη για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους προς τον νότο και τούμπαλιν. Από χρόνο υπολογίζεται ότι γλιτώνουν οκτώ λεπτά. Το ίδιο ισχύει και για τους κατοίκους της Κατερίνης, που επίσης ταλαιπωρήθηκαν για δύο χρόνια και γι’ αυτό δυσανασχετούσαν.
Όμως το έργο δεν έχει τελειώσει, αφού σε περίπου έναν χρόνο από τώρα θα δοθεί στην κυκλοφορία και ο δεύτερος κλάδος και θα αποκατασταθεί η κανονικότητα. Είναι, λοιπόν, απολύτως κατανοητό ή μήπως απολύτως ακατανόητο το ότι στις 13 Μαΐου κλήθηκαν επί τόπου τα μέσα ενημέρωσης για να καλύψουν τα εγκαίνια του μισού -στην κυριολεξία- έργου. Η προεκλογική περίοδος που διανύουμε αποτελεί μια κάποιου τύπου εξήγηση, αλλά ακριβώς επειδή οι ευρωεκλογές (πρέπει να) μας θυμίζουν την Ευρώπη, αλλά και το ότι βρισκόμαστε στο 2024, κάνουν την υπόθεση -το λιγότερο- παλιομοδίτικη. Όταν στη δεκαετία του 1950 αυτά τα φτηνά πολιτικάντικα κολπάκια έπιαναν και ως εκ τούτου είχαν ένα κάποιο νόημα.
Πιτόγυρο με το κοστούμι
Στάση για φαγητό σε ψητοπωλείο στην Ανατολική Θεσσαλονίκη έκανε στο περιθώριο της παραμονής του στην πόλη για την παρουσίαση των νέων ψηφιακών καινοτομιών στο Κτηματολόγιο, ο υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κώστας Κυρανάκης.
Παρά το γεγονός ότι ήταν με το κοστούμι, λόγω των υποχρεώσεων που είχε νωρίτερα, ο υφυπουργός παρήγγειλε τα πιτόγυρά του (ή σουβλάκια κατά το αθηναϊκόν) και κάθισε με τους υπόλοιπους θαμώνες να γευτεί το Σαλονικιώτικο street food. Ελπίζουμε να το απόλαυσε…
Οι νυχτόβιοι… γερανοί της Θεσσαλονίκης
Τις μέρες της ΔΕΘ, του Πολυτεχνείου, της επετείου για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, άντε και σε καμιά έκτακτη περίπτωση… προσγειώνονται στη Θεσσαλονίκη οι γερανοί. Όχι αυτά τα όμορφα και ιδιαίτερα πτηνά της οικογένειας των καλοβατικών, που έχουν υμνήσει ποιητές και ποιητές. Αλλά οι άλλοι γερανοί, οι γερανοί της Τροχαίας. Οι γερανοί που καθημερινά, πλέον, βγαίνουν σε κάποιους δρόμους της Θεσσαλονίκης και φοβερίζουν τους οδηγούς σαν μπαμπούλας. Κι αυτό λόγω των αλλαγών που επέφερε η κατασκευή του Flyover στην κυκλοφοριακή… πανίδα της πόλης. Αναμενόμενο και μάλιστα μέχρι ενός σημείου δικαιολογημένο. Προκειμένου να ελευθερώνονται οι κεντρικές αρτηρίες, αλλά και λεωφορειόδρομοι της Θεσσαλονίκης από παρκαρισμένα και διπλοπαρκαρισμένα. Ωστόσο, υπάρχει το σοφό αρχαίο ρητό «παν μέτρον άριστον», το οποίο αγνοεί η Tροχαία Θεσσαλονίκης. Διότι το να βγαίνουν γερανοί και τροχονόμοι στην Τσιμισκή μέρα νύχτα, πάει κι έρχεται. Το να βγαίνουν όμως Σάββατο βράδυ μετά τα μεσάνυχτα ή ακόμη και Τετάρτη βράδυ, -όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες- και να μοιράζουν ροζ χαρτάκια και να συλλέγουν πινακίδες από τα ΙΧ που είναι παρκαρισμένα στην αριστερή μεριά της Βασιλίσσης Όλγας, πάει πολύ. Στην καλύτερη περίπτωση μοιάζει λίγο… υπερβολικό. Διότι εκείνες τις ώρες η κίνηση είναι περιορισμένη και τα -κακώς- παρκαρισμένα στην αριστερή όχθη αυτοκίνητα δεν εμποδίζουν κανέναν. Ίσα ίσα διευκολύνουν κάποιους που κατοικούν σε μία από τις πλέον πυκνοκατοικημένες περιοχές του δήμου Θεσσαλονίκης να αφήνουν τα αυτοκίνητα τους πάνω στο δρόμο μετά τις 10 το βράδυ και να τα παίρνουν στις 6 το πρωί, χωρίς να προκαλούν ενόχληση. Λες και μετά το γράψε γράψε τις νύχτες θα λυθούν τα θέματα. Τζάμπα πάνε οι εργατοώρες, σκέτη σπατάλη. Και να πεις πως δεν υπάρχουν ανάγκες; Πρωί, μεσημέρι, απόγευμα και βράδυ σε δρόμους όπως η Δελφών, η Καλλιδοπούλου, η Κωνσταντινουπόλεως, η Πέτρου Συνδίκα και άλλες στο 5ο διαμέρισμα του δήμου Θεσσαλονίκης το διπλοπαρκάρισμα είναι κανόνας, όχι εξαίρεση. Οι Θεσσαλονικείς βλέπουν, πλέον, την Τροχαία και την υπόλοιπη αστυνομία στους δρόμους και αισθάνονται καλύτερα, πιο ασφαλείς. Επίσης οι δρόμοι του κέντρου έχουν σε σημαντικό βαθμό καθαρίσει. Αλλά -όπως λέει ο σοφός λαός- κοντά στο νου κι η γνώση. Δεν έχει νόημα μια λύση να είναι τελική και απόλυτη, αρκεί να είναι λειτουργική.
Δουλειά και… καπιταλισμός
Είναι δεδομένο ότι μετά την πανδημία ζούμε εποχές big quit. Ένα διεθνές φαινόμενο που οι εργαζόμενοι παρατάνε τη δουλειά τους μην αντέχοντας τα κακώς κείμενα σε αυτή, οποία και αν είναι αυτά. Ως γνωστόν στην εστίαση υπάρχουν πολλές ελλείψεις και εξ’ αυτού του λόγου. Χαρακτηριστικό είναι το βίντεο γνωστού επιχειρηματία της Θεσσαλονίκης στο TikTok που -μεταξύ σοβαρού και αστείου- ζητά εργαζόμενους δείχνοντας ότι ο ίδιος κάνει μόνος του όλες τις δουλειές του μαγαζιού. Τα ίδια όμως φαίνεται να ισχύουν στο εμπόριο και τις υπηρεσίες. Αν και παλιά οι πωλητές ήταν ένας κλάδος που συγκινούσε αρκετό νέο κόσμο, τώρα καταγράφεται μεγάλη διαρροή. Ο λόγος; Οι νέοι δεν ανέχονται την πίεση των στόχων. Οι υψηλά ιστάμενοι φαίνεται έχουν μείνει στα αρχικά χρόνια της κρίσης, όταν φόρτωναν με στρες του πωλητές, οι οποίοι λόγω των τότε υψηλών δεικτών ανεργίας δεν μιλούσαν και προσπαθούσαν να κάνουν ό,τι τους έλεγαν. Και ό,τι… δεν τους έλεγαν. Τώρα, πια, ακούγονται από προϊσταμένους ατάκες του στιλ «να μην πιέζουμε τα νέα παιδιά γιατί θα φύγουν και μετά θα πρέπει να βρούμε άλλους και να τους εκπαιδεύουμε από την αρχή». Βρε πως αλλάζουν οι καιροί!
Υ.Γ.: Το πού οδηγούν αυτές οι -εκτός ισορροπίας και από τις δύο πλευρές- νοοτροπίες είναι ένα άλλο, τεράστιο ζήτημα. Διότι υπάρχει και ο… ίσιος δρόμος. Λογικές απαιτήσεις των εργοδοτών από τους εργαζόμενους, ώστε να μην τους εξωθούν σε αποχώρηση. Όσο για τους εργαζομένους, ως μεγάλα παιδιά οφείλουν να γνωρίζουν ότι εξ’ ορισμού στον καπιταλισμό -και προς το παρόν δεν έχουμε άλλο σύστημα εύκαιρο- οι εργαζόμενοι κατά κανόνα δουλεύουν περισσότερο απ’ όσο αμείβονται. Ίσως όχι πολύ ή υπερβολικά περισσότερο, αλλά πάντως περισσότερο. Αν αντί να εργάζονται, απλώς… επεξεργάζονται τα κακά μαντάτα είναι θέμα χρόνου.
Τα… βέλη της Ιταλίας
Όταν οι Ιταλικοί Σιδηρόδρομοι ανέλαβαν την αναδιοργάνωση του μπάχαλου στα ελληνικά τρένα, υπήρχε μια μικρή αισιοδοξία ότι κάτι θα άλλαζε στους σιδηροδρόμους της χώρας, τομέας στον οποίο η Ελλάδα είναι τελευταία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η συνέχεια είναι γνωστή. Όχι μόνο δεν είδαμε μεγάλη αλλαγή, αλλά είχαμε και το χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην ελληνική ιστορία, τη μετωπική σύγκρουση δύο τρένων στα Τέμπη. Την ίδια ώρα, μια μικρή εμπειρία από το πώς λειτουργούν οι σιδηρόδρομοι στην Ιταλία, δείχνει ότι η Ελλάδα έχει πολύ δρόμο να διανύσει ακόμα.
Οι Ιταλοί ουσιαστικά έχουν αντικαταστήσει το τρένο με αυτό που στην Ελλάδα ονομάζουμε ΚΤΕΛ κι ευτυχώς που υπάρχει. Στην Ιταλία με το τρένο μπορείς να πας οπουδήποτε στη χώρα, σε αντίθεση με την πατρίδα μας που κατά βάσιν τα δρομολόγια περιορίζονται στα Αθήνα - Θεσσαλονίκη και Θεσσαλονίκη – Αθήνα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ονομαστικό εισιτήριο εκδίδεις στην Ιταλία ακόμα και για τα παιδιά, πανεύκολα μέσω Διαδικτύου, με συγκεκριμένη θέση, στην οποία δεν πάει να καθίσει κανείς άλλος. Οι δε ταχύτητες ξεπερνούν τα 270 χλμ. την ώρα. Αυτά εκεί, στη γειτονική Ιταλία. Εδώ, στην Ελλάδα, ζούμε ακόμα με την ελπίδα του «ασημένιου βέλους», που, όμως, μοιάζει να κόλλησε λόγω βλάβης του δικτύου κάπου μεταξύ Λάρισας και Παλαιοφαρσάλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου